مقایسه دهان شویه کلرهگزیدین با چای سبز در درمان بیماران مبتلا به پریودنیت مزمن متوسط ژنرالیزه

سابقه وهدف: پریودنتیت بیماری التهابی بافت های حمایتی دندان می باشد. تاثیر پلاک میکروبی در ابتلا به بیماری پریودتال ثابت شده که اهمیت استفاده از روش های مکانیکی و شیمیایی را در برداشت پلاک میکروبی و جلوگیری از بیماری پریودنتال را افزاش می دهد. به علت محدودیت روش های مکانیکی استفاده از دهان شویه توصیه می شود. در میان دهان شویه ها کلرهگزیدین به عنوان استاندارد طلایی کنترل پلاک میکروبی به روش شیمیایی و یک عامل ضدعفونی کننده موثر در مقابل باکتری هاست اما استفاده طولانی مدت از آن منجر به ایجاد رنگدانه هایی روی سطوح دندانی، واکنش های التهابی، ضایعات مخاطی و کاهش حس چشایی می شود. چای سبز به علت وجود فنول اثر آنتی اکسیدانی بر رشد باکتری های عامل ایجادکننده بیماری لثه داشته و باعث کنترل پریودنتیت می شود و کاتچین های موجود در آن باعث کاهش رشد و قدرت چسبندگی P.Gingivalis به سلول های اپیتلیال می شود. مواد وروش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده است. IRCT2017061434314N2) در این مطالعه 40 بیمار، 19 مرد 47.5% و 21 زن 52.5% مورد بررسی قرار گرفتند بیماران به دو گروه مساوی 20 نفره تقسیم شده و به صورت تصادفی، دهانشویه های چای سبز 0/5 درصد و کلرهگزیدین 0/2 درصد دریافت می کردند. به بیماران آموزش داده شد که روزی دو بار و هر بار 5mlاز هر دهانشویه را به مدت 30 ثانیه استفاده کنند. شاخص های CAL,GI,GSBI و PD برای هر بیمار در زمان های صفر 7 و 21 روز اندازه گیری و درنرم فزار SPSS16 ثبت شد. یافته ها: شاخص پلاک، شاخص التهاب لثه، میزان خونریزی عمق پاکت و CAL در بدو مراجعه، انتهای هفته اول و سوم بین دو گروه کلرهگزیدین چای سبز تفاوت معنی داری نداشت. ولی در هر دو گروه شاخص پلاک کاهش قابل توجهی داشت که از لحاظ آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: دو ماده چای سبز و کلرهگزیدین بین دو گروه مداخله و کنترل درمجموع زمان های موردمطالعه کلیه شاخص ها اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند تغییرات شاخص ها در مجموع زمان های اول، دوم و سوم در گروه مربوط به چای کاهش چشمگیری نسبت به گروه کلرهگزیدین داشتند. همچنین مشاهده شده است که شاخص های CAL,GSBI,GI,PI و PPDدرهر دو گروه کاهش داشتند.

کلیدواژه ها:

پریودنتیت ، مزمن ، کلرهگزیدین ، چای سبز