بررسی اثر رقابت ورزشی بر میزان آلفا آمیلاز بزاقی در تکواندوکاران شهر قزوین در سال 97-1397

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 354

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NORTHDENT01_077

تاریخ نمایه سازی: 13 بهمن 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: بزاق در هضم غذا و بهداشت دهان و دندان نقش دارد. بدون عملکرد صحیح بزاق پوسیدگی های دندان و سایر مشکلات دهانی افزایش خواهد یافت. آلفاآمیلاز بزاقی یکی از آنزیم های موجود در بزاق است که با هیدرولیز پلی ساکاریدها، آنها را به ذرات کوچکتری تبدیل می کند. رقابت های ورز شی یکی از چالش هایی است کهمنجر به افزایش استرس و تضعیف عملکرد ورزشکاران می شود. لذا هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر رقابت ورزشی بر میزان آلفا آمیلاز بزاقی می باشد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه مداخله ای است که روی 20تکواندوکار 18-25 ساله انجام شد و نمونه های بزاق آن ها در مرحله، یک هفته و 15 دقیقه قبل از مسابقه بلافاصله 30 دقیقه و یک روز بعد از مسابقه جمع آوری و آلفاآمیلاز بزاقی آن ها مورد سنجش قرار گرفت. تمامی افراد مورد مطالعه باید از سلامت جسمانی (عدم وجود ناراحتی های قلبی، عروقی تنفسی و فشار خون) برخوردار بوده و طی 48 ساعت گذشته تحت درمان دارویی قرار نداشته باشند و از مکمل های ویتامینی نیز مصرف نکرده باشد. همچنین برای هر فرد پرسشنامه استرس ورزشی sport anxiety scaleنیز تکمیل گردید و با شرح ماهیت و کیفیت پژوهش رضایت کتبی آنان دریافت شد. تمامی داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS در سطح معناداری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: بالاترین میانگین سطح آلفاآمیلاز در مرحله سوم، بلافاصله پس از مسابقه U/m1 5.282 و کمترین میانگین نیز در مرحله پنجم، یک روز پس از مسابقه U/m1 2.102 مشاهده شد. نتایج نشان داد که اختلاف این مراحل اندازه گیری از نظر آماری معنادار دارد. p<0.05 بررسی میانگین نمره استرس در دو گروه برنده و بازنده نیز نشان داد که میانگین نمره استرس در افراد برنده بطور معناداری پایین تر است. p=0.01 همچنین ضریب همبستگی بین سطح آلفاآمیلاز و نمره استرس 0.916 بدست آمد که این همبستگی نیز معنادار گزارش شد. p=0.001 نتیجه گیری:براساس نتایج، افزایش استرس منجر به افزایش آلفاآمیلاز بزاقی میشود که یکی از پیامدهای آن ت ضعیف سلامت و عملکرد ورز شکاران می باشد. از این رو برنامه ریزی برای کاهش میزان ا سترس می تواند منجر به کاهش میزان آلفاآمیلاز و نهایتا بهبود پیامدهای بهداشت دهان و دندان در این افراد گردد.

نویسندگان

فاطمه حمزه

کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران

مجتبی حیدری

کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران

مهدیه زرآبادی پور

استادیار بخش بیماری های دهان، فک و صورت، مرکز تحقیقات پیشگیری از پوسیدگی دندان، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران

منیرسادات میرزاده

استادیار گروه پزشکی اجتماعی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین ایران