تحول برنامه درسی علوم تجربی از گذشته تا به امروز

پژوهش حاضر از فرآیند یادگیری بعنوان یادگیری گنج درون که بر یادگیری برای دانستن یادگیری برای انجام دادن یادگیری بری بودن و یادگیری برای با هم زیستن است یاد نموده و این مهم را با بازاندیشی و بازسازی ساختارها و نظام آموزشی قابل تحقق می داند. در این مقاله روند تحول برنامه درسی علوم تجربی از زمان سقراط و افلاطون تاکنون مورد بررسی قرار می گیرد. علوم بعنوان یک دستگاه جزمی در قرون وسطی آژادگی خود را از دست می دهد. برنامه درسی دانش آموز محور در طول قرن شانزدهم پیشنهاد گردیده و دکارت ب تجربه اندوزی در کتاب بزرگ جهان از روی روش نظم تکیه می نماید. مطالعات برنامه درسی از قرن بیسام شروع می گردد و مکاتب سنت گرایی تجربه مفهومی و رفتارگرایی اجتماعی تحول عظیمی را در علوم بوجود می آورند و بالاخره دیدگاه های نوین آموزش علوم، بر تحول یادگیری بصورت فرآیندی فعال و سازنده و حاصل تعامل معلم و دانش آموزان تکیه می کند. فلسلفه علوم نیز لزوم محتوی آموزشی نوین را با پرداختن به آموزش فعال علوم معلوم داشته و اهداف آموزش علوم را دستیابی به مفاهیم و دانستنی های ضروری در زمینه های اصلی علوم تجربی (فیزیک، زیست، زمین شناسی و بهداشت) و مهارت های ضروری به منطله آموختن راه یادگیری و تغییر نگرش ها می داند که این نگرش ها دانش آموز را برای شرکت در فعالیت های خاص اجتماعی و مسئولیت پذیری در جامعه بین المللی و دهکده جهانی آماده می نماید. نهایتا دو رویکرد آموزش فعال و مبتنی بر همیاری و یادگیری سنتی و رقابتی با یکدیگر مقایسه می شوند و برتری های روش های دانش آموز محور بر روش های سنتی مورد بحث قرار می گیرد. در نتیجه گیری تغییر نگرش معلمین علوم در رابطه با آموزش فعال و دانش آموز محور بعنوان راهکاری در جهت اجرای تدریس موفق و موثر پیشنهاد گردیده است زیرا با توجه به تحقیقات انجام شده مبانی فکری و فلسفی در شخصیت و رفتار معلم و باالتبع در تسلط بر مسائل علمی و ایجاد انگیزش های ارزشی مثبت حائز اهمیت است.