پیوند بین بینامتنی بودن و تفکر انتقادی در داستان های کودکان و نوجوانان

هدف پژوهش حاضر این بود که میزان وجوه تفکر انتقادی نوجوانانی که داستان هایی با ویژگی بینامتنی می خوانند نسبت به سایر نوجوانانی که داستان هایی معمولی بدون مولفه بینامتنی می خوانند مشخص شود. روش انجام این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است. تعداد 35 نوجوان ( 15 نفر دختر و 20 نفر پسر) به صورت نمونه گیری تصادفی از بین کلیه نوجوانان عضو کانون های پرورشی فکری کودکان و نوجوانان (دو شعبه) با دامنه سنی 12 الی 16 سال شهرستان مهاباد به عنوان نمونه انتخاب شدند. متغیر بینامتنیت در داستان های نوجوانان توسط ده نفر از منتقدین و کارشناسان تشخیص داده شد. همچنین جهت ارزیابی تفکر انتقادی در کودکان و نوجوانان از پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی کالیفرنیا استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که نوجوانانی که داستان هایی با خصوصیت بینامتنی خوانده بودند دارای وجوه تفکر انتقادی بیشتری نسبت به نوجوانانی بودند که داستان های معمولی و بدون ویژگی بینامتنی خوانده بودند؛ بنابراین نتایج پژوهش حاکی از آن است که وجود مولفه بینامتنیت در داستان های نوجوانان موجب افزایش میزان گرایش به تفکر انتقادی در آنان می شود.

کلیدواژه ها:

بینامتنیت ، تفکر انتقادی ، داستان