برنامه ریزی درسی و شادکامی در دانش آموزان مقطع ابتدایی

از آنجا که موفقیت رویکرد روانشناسی مثبت نگر، در مسئله پیشرفت تحصیلی علاوه بر اذعان به پیچیدگی و تاثیر ابعاد شناختی و اجتماعی به ارتباط برنامه ریزی درسی با شادکامی عقیده دارد، پژوهش حاضر باهدف بررسی ارتباط برنامه ریزی درسی با شادکامی در دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شد. در یک مطالعه از نوع همبستگی 254 شرکت کننده با روش نمونه گیری تصادفی از میان کلیه دانش آموزان دوره ابتدایی ناحیه 4 مشهد در سال تحصیلی 98 - 1397 انتخاب شدند و به پرسشنامه محقق ساخته برنامه ریزی و پرسشنامه شادکامی آکسفورد پاسخ دادند. یافته ها حاکی از آن بودند که ضریب همبستگی پیرسون 879 / 0 محاسبه شده معنی دار بود؛بنابراین بین برنامه ریزی درسی با شادکامی دانش آموزان دوره ابتدایی ناحیه 4 مشهد رابطه مثبت مستقیم و معنی داری وجود داشت. در نتیجه با افزایش نمرات شادکامی در بین دانش آموزان نمرات برنامه ریزی درسی نیز افزایش می یابد، بر این اساس پیشنهاد می شود در برنامه سازی بهتر برای دانش آموزان بایستی نگاه های نوین و بدیع ایجاد شود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، شادکامی ، موفقیت تحصیلی ، دانش آموزان ، ابتدایی