اثر بخشی بازی نمادین بر کاهش اختلال کمبود توجه- بیش فعالی در کودکان 3-6 ساله در شهرستان کرج

اختلال کمبود توجه – بیش فعالی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی کودکان است که در صورت عدم شناسایی و مداخله مناسب می تواند منجر به عوارض و صدمات جبران ناپذیر شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر برنامه بازی نمادین (مبتنی بر گفتگوی درونی) بر کاهش نشانه های کمبود توجه- بیش فعالی در کودکان 3 تا 6 سال بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر با هدف کاهش نشانه های کمبود توجه – بیش فعالی با انتخاب 10 آزمودنی با روش نیمه آزمایشی و توزیع تصادفی در 2 گروه آزمایشی – گواه به بررسی روش بازی نمادین و تاثیر آن بر روی این اختلال پرداخته است. مراحل پژوهش شامل 12 جلسه درمانی 45 دقیقه و 2 جلسه ارزیابی اولیه و نهایی(پس از دریافت مداخله) می باشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ارزیابی راتر فرم والد که دارای 30 سوال و 5 خرده مقیاس می باشد. یافته ها: نتایج پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان می دهد که مقدار سطح F از مقدار بحرانی آن در 0/01 آلفا بزرگتر بوده و P<0/01 می باشد. یعنی رابطه معناداری بین روش بازی نمادین و کاهش نشانه های کمبود توجه بیش فعالی وجود دارد. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که برنامه بازی نمادین در کاهش نشانه های کمبود توجه – بیش فعالی در کودکان زیر 6 سال گروه آزمایش موثر بود.

کلیدواژه ها:

اختلال کمبود توجه- بیش فعالی ، برنامه بازی نمادین ، گفتگوی درونی