اصول طراحی مسکونی با رویکرد انرژی صفر در اقلیم گرم و خشک

مروری بر متون نگاشته شده در زمینه بهینه سازی مصرف سوخت در ساختمان نشان می دهد، مدت هاست نگاه بیشتر مهندسین و محققان بر تصحیح روش های طراحی ساختمان (تک بنا) معطوف شده است. اگر چه این امربسیار ارزشمند است اما نباید فراموش کرد در کنار هر گونه جزیی نگری باید نگاهی نیز به کلیت ها داشت. به بیان دیگر باید توجه داشت، علاوه بر آنکه می بایست هر یک از بناها و ساختمان ها به تنهایی به گونه ای طراحی و اجرا شوند که کمترین میزان اتلاف انرژی را داشته باشندیا اصولا اتلاف انرژی نداشته باشند باید به خاطر داشت که لازم است، قرار گیری ساختمان ها در کنار یکدیگرنیز در این راستا صورت گیرد. در واقع شهرسازی و ضوابط مربوط به آن نیز باید در خدمت این هدف باشد (یا حداقل تاثیر سوء نداشته باشد). به بیان دیگر رواج ساخت و ساز بر مبنای طراحی هماهنگبا اقلیم، زمانی می تواند بر کاهشاتلاف انرژی تاثیر مطلوب داشته باشد که زمینه 3 و بستر آن در کالبد شهر فراهم باشد. چرا که از سویی درصد قابل توجهی از جمعیت در شهرهای بزرگو کلان شهرها سکونت دارند یا به کار مشغولند و از سویی دیگر بیشترین در صد ساخت و ساز ها نیز در شهر ها انجام می گیرد و به تبع این امر بخش اعظم معضل اتلاف انرژی در ساختمان ها نیز منوط ومرتبط بامساله اسکان در شهر وشهر نشینی است. از اینرو هدف از این نوشتار، یادآوری تاثیرات قوانین شهرسازی معاصرایران برنحوه استفاده از انرژی در ساختمان هاست که با نگاهی دوباره بر کالبد شهرهای معاصر (از طریق مشاهدات عینی) صورت می گیرد. با این قصد، برخی ازمسائل شهرسازی که تاثیرات نا مطلوبی بر نحوه ساخت و ساز ساختمان هادرشهر داشته است و موجب افزایشاتلاف انرژی شده است مورد بررسی قرار گرفته و در این زمینه راهکارهایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، انرژی صفر ، محیط زیست ، اقلیم گرم و خشک ، معماری