طراحی و ساخت غشا نانوفیبری به روش الکترواسپینینگ و بررسی تجربی و تحلیلی رفتار دارورسانی غشاء ساخته شده

در چند دهه اخیر استفاده از غشاءهای نانوفیبری1 به عنوان بستری مناسب برای حمل گونه های دارویی و زیستی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. برای ساخت این بسترهای میکرو/نانو فیبری روشهای مختلفی وجود دارد. روش الکترواسپینیگ2 یکی از روشهای کارآمد برای ساخت این بسترها به شمار می آید. در پژوهش پیشرو، غشاء الکتروریسی شده متشکل از پلیمرهای پلی کپرولاکتون(PCL) 3 و کیتوسان(CS ) 4، ساخته شده است و رهاسازی5 دارو از غشاء ساخته شده به صورت تجربی و تحلیلی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. PCL یک پلیمر مصنوعی میباشد که خاصیت آبگریزی دارد و CS یک پلیمر طبیعی با خاصیت آبدوستی است. ترکیب این دو پلیمر باعث میشود تا نرخ زیست تخریب پذیری6 کنترل شود و در نتیجه رهاسازی دارو به مدت طولانیتری انجام گردد. بررسی تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان میدهد که نانوفیبرها دارای اندازه یکنواخت و کیفیت سطح قابل قبولی هستند. در پژوهش انجام شده تاثیر مقدار درصد PCL استفاده شده در ساخت نانوفیبرها، بر خواص مکانیکی غشاءهای تولیدی، تخریب پذیری برون بدنی غشاء و فرآیند رها سازی دارو، مورد بررسی قرار گرفته است. در انتها مدل ریاضی بر مبنای قانون دوم فیک ارائه شده است و نتایج تجربی حاصل از رهاسازی دارو با نتایج حاصل از حل تحلیلی مقایسه شده است.

کلیدواژه ها:

دارو رسانی ، الکترواسپینینگ ، نانو فایبر ، قانون دوم فیک.