مرکز اقامتی و گردشگری در اورامانات با رویکرد زمینه گرایی کالبدی –تاریخی

هر اثر معماری باید متاثر از ارزشها، نگرشها، اعتقادات و بطور کلی زمینه ی فرهنگی جامعه ای باشد که ساختمان در آنجا بنا میشود در غیر این صورت ارتباط لازم بین انسان و بنا برقرار نمیشود. ساختار کلی بافتهای تاریخی در واقع حاصل زندگی شهروندان و محصول تعاملات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آنان در بستر شهر است. این اساس بافت تاریخی شهر مناسب ترین مکان برای درک وجوه مختلف فرهنگ بومی و محلی و چگونگی تاثیر آن بر جنبه های مختلف زندگی شهری میباشد. پژوهش حاضر در پی دست یافتن به اصول راهنمای اجرایی، جهت استفاده طراحان به منظور طراحی ساختارهای جدید در زمینه های تاریخی می باشد. دستورالعمل های پیشنهادی ثابت نیستند، اما جامع اند، به طوری که می توانند در موقعیت های متنوعی استفاده شوند و با ویژگی هایخاص شرایط گونا گون و ارزش های نهفته در هر زمینه ی تاریخی منطبق گردند . بدین منظور ابتدا جهت دستیابی به رویکردهای جهانی به این موضوع، به بررسی تئوری نظریه پردازانی پرداخته می شود که تاثیر بیشتری بر رویکردهای پس از خود داشته اند و سپس نمونه های موفق خارجی و داخلی که به نوعی رویکرد زمینه گرایی را موضوع اصلی طراحی خود قرار داده اند، مورد بررسی قرار می گیرند؛ در پی آن با اشاره به هر یک از شاخصهای تاثیرگذار در تعریف خصوصیت زمینه گرایی، دیاگرامی از عواملی که می بایست در طراحی ساختارهای جدید مورد توجه قرارگیرند ارائه می گردد. سپس در مراحل بعدی اصول و معیارهای طراحی دانشکده معماری مطرح شده و پس از بررسی سایت طرح، اصول و ضوابط با توجه به رویکرد و عملکرد موضوع تعیین شده و سوالات پژوهش پاسخ داده می شود ، در نهایت وارد مرحله طراحی شده و اسناد مورد نظر ارائه می گردد. با توجه به اهداف پژوهش روش تجزیه و تحلیل از نوع استقرایی بوده و در این روش، اطلاعات علاوه بر آنکه گردآوری شده با یکدیگر نیز مقایسه میشوند. گستره ای که نمونه های مورد مطالعه این پژوهش در آن انتخاب میشوند دوره معماری معاصر ایران و دیگر کشورهای خارجی میباشد. برای جمع آوری داده ها و اطلاعات از روش کتابخانه ای، میدانی استفاده میشود.