اثر توانبخشی شناختی حافظه آینده نگر در علائم بالینی نقص توجه- بیش فعالی

عملکرد حافظه آیندهنگر مبتنی بر کارکردهای اجرایی است و نارسایی این کارکردها در کودکان مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی علت اصلی نشانه های رفتاری آنها است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، اثر توانبخشی شناختی حافظه آینده نگر در علائم بالینی نقص توجه-بیش فعالی بود. پژوهش حاضر با روش آزمایشی از طریق طرح پیش آزمون-پس آزمون تک گروهی انجام شد. نمونه مورد مطالعه شامل 9 پسر 7- 10 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه- بود که در سال تحصیلی -97 1396 در مدارس ابتدایی شهرستان قم مشغول به تحصیل بودند که به شیوه هدفمند انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، شامل: تکلیف حافظه آینده نگر، مقیاس درجه بندی مشکلات رفتاری کودکان -فرم معلم، برای آموزش راهبردها، برنامه مداخله ای حافظه آینده نگر والدم، دفالت و مکدنیل بود که به نسخه متناسب برای کودکان بازگردانده و مورد استفاده قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل t وابسته استفاده شد. یافته ها نشان داد، نشانه های بالینی کودکان قبل از برنامه توانبخشی حافظه و بعد از آن با اینکه میانگین خرده مقیاسها بهبود پیدا کرده بود ولی به لحاظ آماری، معنی داری آماری نداشت(.(P< 0/05 میتوان نتیجه گرفت، توانبخشی شناختی حافظه آینده نگر موجب بهبود نشانه های بالینی شده است ولی احتمالا0 محرکهای مزاحم موجود در مدرسه همچون سر و صدا و نحوه تکمیل مقیاس درجه بندی رفتاری کودکان-فرم معلم که توسط آموزگاران تکمیل شده است موجب عدم معناداری آماری شده است و بهتر است این عوامل کنترل شود.

کلیدواژه ها:

توانبخشی شناختی ، حافظه آینده نگر ، علائم بالینی ، نقص توجه-بیش فعالی