تعیین بهترین معیارها در مکانیابی محدوده مناسب جهت تغذیه مصنوعی آبخوان به روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)

هدف از این مطالعه، شناخت مهمترین معیارها در زمینه مکانیابی جهت تغذیه مصنوعی آبخوان است. به منظورمکانیابی محدوده مناسب، مناطق مورد مطالعه به سه دسته کلی مناطق کوهستانی با بستر سنگی، مناطق خشکو نیمه خشک و مناطق ساحلی تقسیم بندی شد. سپس، 35 معیار که در مقالات مختلف به کار گرفته شده اند ووزن نسبی آن ها استخراج گردید. پس از آن، با مقایسه زوجی معیارها در روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی،مهمترین معیارها مشخص گردید. با توجه به نتایج این تحقیق، در مناطق کوهستانی، عوامل شیب و کاربری وپوشش اراضی با 69/1% تکرار در مقالات پیشین، پر اهمیت ترین معیارهای کمی هستند و معیارهای نرخ نفوذپذیری و عمق آبخوان، عواملی هستند که وزن آن ها، بیشترین در نظر گرفته شده است. در مناطق خشک و نیمه خشک، از دید کمی، عوامل شیب با 83/3% تکرار و زمین شناسی با 66/7% تکرار، مهمترین عوامل هستند و وزن معیارهای نوع خاک و جنس و ضخامت لایه های زیرزمینی، از دیگر معیارها بیشتر است. در مناطق ساحلی،معیار شیب در همه مقالات مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، معیارهای نمک موجود در خاک و شوری آبهای زیرزمینی، وزن بیشتری به خود اختصاص داده اند.

کلیدواژه ها:

آب های زیرزمینی ، تغذیه مصنوعی آبخوان ، تعادل بخشی مدیریت شده آبخوان ، مکانیابی محدوده مناسب ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ، مقایسه زوجی