تبیین مدل رفتار نوآورانه کارکنان فدراسیون های ورزشی ایران

فضای صنعت ورزش در دنیای کنونی، فضایی متلاطم، پویا و دائما در حال تغییر است. آن چه موجب بقای سازمان ها در چنین محیطی می گردد، کسب مزیت رقابتی است که لازمه ی آن نیز نوآور بودن سازمان ها است. نوآوری در سازمان های ورزشی و از جمله در فدراسیون ها، مقوله نسبتا جدیدی است که اخیرا مطرح شده و ادبیات وسیعی پیرامون آن در حال شکل گیری است. به جهت آن که سازمان ها نوآور باشند، کارکنان آن باید رفتار نوآورانه داشته باشند. هدف این تحقیق تبیین مدل رفتار نوآورانه کارکنان فدراسیون های ورزشی ایران می باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی بوده و از نوع توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه ی آماری این تحقیق شامل تمامی کارکنان فدراسیون های ورزشی ایران می باشد. نمونه های آماری در این پژوهش شامل250 نفر از کارکنان فدراسیون های ورزشی ایران و ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه ی محقق ساخته می باشد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که وضعیت رفتار نوآورانه کارکنان فدراسیون های ورزشی ایران تحت تاثیر هفت مولفه ی: ظرفیت سازمانی رفتار نوآورانه، راهبرد های رفتار نوآورانه در سازمان، محدودیت های رفتار نوآورانه در سازمان، مشارکت در نوآوری سازمانی، نیازهای فردی رفتار نوآورانه، ایده پردازی برای رفتار نوآورانه، مزایا و کارکردهای رفتار نوآورانه می باشد.

کلیدواژه ها:

رفتار نوآورانه ، نوآوری ، فدراسیون های ورزشی