عزت نفس در قرآن

عزت، در لغت، به معنای شکست ناپذیری است. عزیز یکی از صفات خداوند است که در قرآن، ذات پاک خدا 92 بار با این صفت استیاد شده است. عزت، در مورد انسان نیز از همین سرچشمه می گیرد و به معنای حفظ آبرو و شخصیت، و عدم کرنش و در یوزگیدر برابر صاحبان زر و زور و تزویر است که یک نوع شکست ناپذیری است.چنین عزتی را قطعا در پرتو ارتباط محکم با صاحبعزت مطلق، خدای عزیز، قدرتی که با داشتن آن هرگز اسیر و ذلیل هوا و هوس نمی شویم و در برابر طاغوت درون و برون سرخمنمی کند، می توان به دست آورد؛ به قول اقبال لاهوری: حقیقت عزت در درجه نخست، در دل و جان انسان ظاهر می شود و او را ازخضوع و سازش و خودباختگی در برابر طاغیان و یاغیان باز می دارد. و چنین خصلتی از خصال جوان مردان غیور است. مرز بینعزت و تکبر باریک است. از این رو، گاهی موجب اشتباه می شود و افرادی که خوی متکبران دارند، آن را با عزت نفس اشتباه میگیرند. گاهی نیز بعضی، به اشتباه عزت برخی را به عنوان تکبر آنان تصور می نمایند. مرز بین ذلت و تواضع نیز نزدیک است. بایدموارد هرکدام را شناخت. واژه عزت در عین آشنایی، از غرابت و ژرفای بسیاری برخوردار است. بازکاوی و نگرش دقیق به محتوای آن، نشان می دهد که چرا یکی از مسائل بنیادین تربیتی اسلام و از اصول عمده تربیتی قرآن و سیره معصومان می باشد. نورانی ترین رهنمودها و تعبیرات درباره عزت و چگونگی فراهم آوردن آن، در قرآن کریم و سخنان معصومان علیهم السلام است و در مرحله عمل، تبلور و تجسم این رهنمودها در وجود ائمه طاهرین علیهم السلام و پیروان مخلف آنان مشهود است.

کلیدواژه ها:

عزت ، ذلت و تواضع ، تربیت اسلام ، سخنان معصومان ، زور و تزویر