حل و فصل اختلافات ملکی در اراضی و ساختمان های فاقد سند رسمی

یکی از وظایف ثبت املاک جلوگیری از کشمکش و نزاع بین مردم است؛ با این حال مواردی مشاهده می شود که مردم بدون ثبتاملاک، خود و بیع مربوط ب این اموال به صورت عادی به این کشمکش دامن زده و گاها افراد سودجو نیز با انجام معاملات معارضحقوق مردم را پایمال می کنند. قانونگذار برای حل مشکل و در جهت ساماب دادن به اراضی قولنامه ای اقدام به تصویب قانون تعیینتکلیف ثبتی اراضی و ساختمان های فاقد سند رسمی نمود تا متقاضیان دریافت سند رسمی بتوانند با توسل به این قانون اقدام بهدریافت سند مالکیت نمایند. قانون فوق الذکر برای دریافت سند مالکیت شرایطی نظیر فوت مالک رسمی یا یکی از ورثه، عدمدسترسی به مالکین مشاعی، عدم دسترسی به مالک رسمی و یا مفقودالاثر بودن او و عدم دسترسی به یک نفر از ورثه را برای اخذسند معین کرده، هم چنین تعدادی از اراضی را جزء مستثنیات ذکر کرده که اشخاص نمی توانند تقاضای ثبت این اراضی را نمایند.بررسی هر چه بیشتر قانون مسائلی نظیر ماهیت حقوقی قولنامه و رضایی یا تشریفاتی بودن بیع اموال غیرمنقول را مطرح می کند. با اینتفاصیل سوالات مهم و اساسی که سعی گردیده بررسی شود این است که شرایط صدور سند و نحوه رسیدگی به آن به چه صورتبوده و چه اراضی مشمول قانون فوق الذکر می باشد و از آنجا که قانون شامل اراضی قولنامه ای بوده بررسی ماهیت قولنامه و این مسئلهکه سند عادی بیع که بین اشخاص تنظیم می گردد و طرفین به هنگام انعقاد آن واقعا قصد خرید و فروش ملک را دارند مفید انتقالملکیت است یا حتما بیع انجام شده باید ثبت گردد تا عقد بیع صحیحا منعقد گردد و این نکته که سند عادی چه جایگاهی در محاکمدارد. پاسخ به این سوالات نیاز به بررسی قوانینی دارد که در طول سالیان متمادی تصویب گردیده است از جمله قوانین موثر می توانبه قانون مدنی، قانون ثبت هم چنین مواد 147 و 148 اصلاحی قانون ثبت اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

ثبت ، سند مالکیت ، قولنامه ، سند رسمی ، سند عادی ، اموال غیرمنقول