نسبت فرهنگ فولکلوریک و فرهنگ عامه با توجه به چشم انداز مردم نگاری در ایران

مطالعات مربوط به فرهنگ فولکلوریک (folklore culture) و فرهنگ عامه (popular culture) در دو فرایند زمانی تحت تاثیر تاسیس رشته های آکادمیک توسعه یافتند. این نوع مطالعات بستری را مورد توجه قرار می داد که از نظر زمانی فرهنگ را در دو زمان متمایز مفروض می داشت. وجه اشتراکی که این نوع مطالعات را به هم دیگر پیوند می داد جنبه روش شناختی آن بود که بیش تر مبتنی بر روش مردم نگارانه بود؛ زیرا مطالعات مربوط به فرهنگ فولکوریک و فرهنگ عمومی نمی توانست در جریان مرسوم آکادمیک پوزیتیویستی مورد شناخت قرار گیرد، به همین جهت مردم نگاری که در سنت انسان شناسی فرهنگی حوزه فرهنگ را در متن و زمینه های اجتماعی مورد بررسی قرار می داد می توانست مناسب این نوع مطالعات باشد. از این رو حوزه های آکادمیک مطالعات فرهنگ فولکلوریک و فرهنگ عمومی از این سنت روش شناختی بهره بردند؛ اما سوال اساسی آن است که فرهنگ فولکلوریک و فرهنگ عمومی، زاده چه پارادایمی است که حوزه های آکادمیک بدان توجه کردند و مردم نگاری چگونه توانست در این حوزه های آکادمیک به ضورت اشتراک که در دو جهان اجتماعی کاملا متفاوت بودند، پیوند برقرار سازد. مقاله حاضر سعی دارد ابتدا روند تاریخی و حزوه های آکادمیک مربوط به فرهنگ فولکلوریک و فرهنگ عمومی را بررسی کند و بعد مشخصه های روش شناختی این فرهنگ را با توجه به رویکرد مردم نگارانه مورد توجه قرار دهد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ فولکلوریک ، فرهنگ عامه ، فرهنگ کریوله ، مردم نگاری