مشارکت زنان در توسعه مرکز گردشگری روستا و تاثیر آن بر توسعه پایدار روستایی

در دنیای کنونی، رسیدن به اهداف توسعه، بدون استفاده از ذخیره عظیم زنان، امری غیرممکن خواهد بود. در این راستا اندیشمندانامروز توسعه که گرایش به دیدگاه سیستمی به عنوان یک مکتب کلنگر دارند، برای مشخص کردن الگوهای توسعه روستایی، حضور زنانرا در تمامی ابعاد به عنوان نیمی از نیروی انسانی بالقوه فعال مطرح کرده و امکان توسعه پایدار روستایی به واسطه رونق گردشگری رابدون مشارکت این نیمه فراموش شده عملی نمی بینند. به بیان دیگر، توسعه منابع انسانی، عامل کلیدی و پیش شرط ضروری برای دستیابیبه توسعه پایدار روستایی به شمار می رود. به همین سبب با توجه به وضعیت کنونی جهان می توان گفت که توسعه پایدار در روستاهای مازمانی امکان پذیر است که، زنان صاحب درآمد و مالک منابع مالی همراه با دخالت و مشارکت در امور و مسائل اجتماعی جامعه خودشوند (آزادی و کرمی، 1376). این مقاله که به روش مطالعه کتابخانه ای و استفاده از منابع اینترنتی تهیه شده است، تلاش میکند ضمنبررسی نقش و جایگاه مشارکت زنان در توسعه پایدار روستایی، راهکارهای لازم را در خصوص تقویت مشارکت زنان در زمینه هایگوناگون جهت دستیابی به توسعه مرکز گردشگری روستا و در نهایت، ایجاد توسعه پایدار روستایی ارائه کند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، روستا ، گردشگری ، کندر ، ترشیز