بررسی پتانسیل استفاده از دوغاب زیستی در پر کردن خلل و فرج سنگ

توده های سنگی تعداد قابل توجهی خلل و فرج با ابعاد و اشکال گوناگون دارند که میتوان جهت پر کردن آن از روشهای مختلفی بهره برد. تزریق دوغاب زیستی از طریق ترسیب میکروبیولوژیکی کلسیم کربنات (MICP) داخل خلل و فرج سنگ یکی از این روشها است که توسط فعالیت اوره آزی انجام میشود. آزمون بصری، سرعت موج و تعیین درصد کلسیم کربنات محتوی از جمله آزمونهای مفید جهت سنجش میزان پرشوندگی خلل و فرج سنگ میباشند. در این پژوهش 10 سیکل تزریق دوغاب زیستی بر روی سنگ تراورتن سابنخورده انجام شد که در آن، سرعت موج از 5500 m/s به 7300 m/s و به میزان 32/7% افزایش یافت. جرم سنگ از g 2347/8 به 2407/5 g و جرم رسوب کلسیم کربنات برجای مانده در خلل و فرج به 59/7 g رسید. از طریق آزمون بصری نیز پرشدگی مطلوب خلل و فرج مشاهده گردید. با توجه به نتایج فوق، این مهم حاصل گردید که پر کردن خلل و فرج سنگ با استفاده از تکنیک تزریق دوغاب زیستی به خوبی قابل انجام است و سبب حفظ پایداری توده های سنگی میشود.

کلیدواژه ها:

دوغاب زیستی ، خلل و فرج ، سنگ ، سرعت موج.