هویت زنان در آیینه ادب داستانی کرمانشاه

ادب داستانی، از جمله عرصه هایی است که توانسته است در لابلای طرح داستان های مختلف، به ماهیت زن ایرانی بپردازد و با انتقاد از وضعیت نامطلوب زنان، خواهان از بین رفتن نگاه ابزاری به آنان شود. نویسندگان مکتب کرمانشاه نیز از این حیث مستثنی نبودند و با خلق آثار داستانی، تلاش کرده اند؛ زنان را از حاشیه بیرون بیاورند و نسبت به حق و حقوق زنان و ظلم، خشونت و اجحافی که به زن به ویژه زن سنتی غرب ایران، اعمالمی شده است، عکس العمل نشان دهند. پژوهش حاضر، بر آن است تا هویت زنان را در ادب داستانی کرمانشاه بررسی نماید و بیان کند که نویسندگان شاخص آن چه ماهیتی از زنان ارائه داده اند. یافته های پژوهش، بیانگر آن است؛ هویت ترسیم شده برای زنان مناطق غرب ایران، متاثر از مناسبات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی حاکم بر جامعه سنتی غرب ایران است که زنان را انسان های مظلوم، زحمتکش و تحت سلطه و انقیاد مردان معرفیکرده است، از این رو، نویسندگان این خطه با مطرح کردن مشکلات زنان، اعتراض خویش را نسبت به هو یت تحمیل شده آنان نمایان می سازند و تلاش می کنند هویتی انسانی تر از زنان ارایه بدهند.

کلیدواژه ها:

زن ، هویت ، داستان ، کرمانشاه