مقایسه تاثیرجویدن کندر و دهانشویه با نرمال سالین بر شدت التهاب دهانی در مبتلایان به سرطان های سر و گردن تحت پرتو درمانی مراجعه کننده به بیمارستان سیدالشهدا (ع) اصفهان در سال 1397

موکوزیت یا التهاب مخاط یکی از عوارض زودرس اشعه درمانی است که می تواند علیرغم درمان های رایج باعث بروز زخم در مخاطدهان و گاهی عدم امکان خوردن غذا شود. لذا کاربرد ترکیباتی با بو و طعم مطلوب و قابل قبول و دارای حداقل اثرات جانبی بر بافتهای دهان و دندان و با هزینه ای مناسب و قابل تولید از منابع طبیعی داخل کشور کاملا منطقی و توجیه پذیر است. این مطالعه باهدف بررسی تاثیر جویدن کندر بر شدت التهاب دهانی در مبتلایان به سرطان های سر و گردن تحت پرتو درمانی مراجعه کننده بهبیمارستان سیدالشهدا (ع) اصفهان در سال 1398 انجام شد.مواد و روش این مطالعه یک کارآزمایی بالینی شاهد دار بود. بیماران بر اساس روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و با در نظر داشتنشرایط ورود به مطالعه انتخاب شدند. مداخله در گروه آزمون به این صورت که بیماران سه بار در روز هر بار یک قطعه کندر که بهایشان تحویل داده شده است را جویده و در گروه کنترل به این صورت که بیماران سه بار در روز هر بار 20 سی سی محلول نرمالسالین را غرغره می کردند،انجام گرفت.بیماران هر هفته جهت بررسی بروز و میزان شدت موکوزیت یا بهبود آن از طریق مقیاساستاندارد جهانی درجه بندی موکوزیت دهانی مورد ارزیابی قرار می گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار نسخه 21 انجام شد.یافته ها یافته های نشان داد بیشترین تعداد بیماران مرد بوده و در رنج سنی 50 - 60 قرار داشته اند و بیشتر تومور ها در گردن بودهاست. در پنج بازه ی زمانی معاینه دهان اختلاف معنی داری در کاهش شدت موکوزیت در دو گروه مشاهده شد (P005). درگروه آزمون، شدت موکوزیت در تمام جلسات کمتر از گروه شاهد بود ولی این تفاوت معنی دار نبود (P005).نتیجه گیری مصرف کندر در مقابل دهانشویه با سرم نرمال سالین اگرچه موجب کاهش شدت التهاب دهانی پس از 14 روز وهمچنین عدم روند افزایشی شدت التهاب در طول درمان نسبت به نرمال سالین می گردد ولی با توجه به معنی دار نبودن اینتغییرات در مقایسه دو گروه این فرضیه رد بوده و مصرف کندر و دهانشویه با نرمال سالین در شدت التهاب دهانی تفاوتی ندارد.انجام مطالعات تکمیلی و با تعداد نمونه بیشتر توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

کندر ، موکوزیت ، رادیوتراپی ، سرطان