آسیب شناسی گفت و گو؛ راه حل پیشگیری از خشونت

هدف این نوشتار نیم نگاهی به بحث تعارض گفتوگو و خشونت است. به بیان دیگر پرسش اصلی ما این است که راه حل نهایی اختلاف نظرها بین انسان ها گفت و گوست یا جنگ و خشونت هر انسان که مستقلا می اندیشد، قطعا برونداد اندیشه ورزی او با دیگر انسانها متفاوت است. این تفاوت و اختلاف را چگونه باید حل کرد در این جا دو راه و روش به نظر می رسد: 1. به وسیله جنگ، خشونت و چیرگی بر مخالف و تحمیل نظر خویش بر او 2. گفت و گو بر پایه منطق و استدلال عقلانی سوال اصلی ما این است که آیا خداوندی که در آفرینش بشر، عقل را برای تفکر و زبان را برای بیان برونداد تفکر آفریده،هدفی جز این داشته که انسان ها برای رفع اختلافات خود با زبان منطق با یکدیگر تعامل و گفت و گو کنند در این مقال این فرضیه را بررسی می کنیم که بهترین و برترین روش تبیین حق و حقیقت و تفهیم و تفاهم بین انسان ها نهادینه کردن منطق گفت وگوست،نه توسل به زور ،خشونت و جنگ. روش این تحقیق مبتنی بر پژوهش کتابخانه ای و تحلیلی و بررسی مستندات عقلی و نقلی است. بدین منظور نخست پیش گفتاری درباره لزوم نهادینه کردن فرهنگ گفتوگو با بهره گیری از مباحث عقلانی و اخلاقی مطرح شده، سپس از مبحث اخلاق به عنوان دستور خودسازی و درس نیک نیازی و نیز بستری مناسب برای طرح منطق گفتوگو بهره گرفته ایم. در این نوشتار سعی خواهد شد آفاتی را که موجب تخریب هر گفتوگو می شوند، ذکر کرده و تصریح کرده ایم که تنها راه رهایی از دام آفات مناظره، رعایت اخلاص در نیت و انگیزه گفت وگوست. آسیب شناسی گفت وگو ما را یاری می کند تا لغزشگاه ها را بشناسیم و از سقوط در دام های هوای نفس در امان بمانیم. مهمترین یافته یا نتیجه این مطالعه آن است که گفتوگو و تاب آوری را باید به جای جنگ و خشونت بنشانیم.

کلیدواژه ها:

گفتگو ، جنگ ، خشونت ، اخلاق ، فرهنگ ، تعارض ، تحمل عقاید مخالف ، تاب آوری