معنا و معیارهای توسعه پایدار و ساختار پایدار

الگوی توسعه پایدار واقعیتی است براساس یک روند از بالا به پایین وجود نمی آید و گروهی خاص نمی تواند آن را برای گروهی دیگر یا مکان و زمان دیگر تنظیم نماید، توسعه پایدار نگرشی است که بر محورهای اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی استوار است و در رابطه بافعالیت های ساختمانی و محیط ساخته شده اغلب ساختمان پایدار یا ساختار پایدار نامیده می شود. شهرسازی در کشورهای مختلف در حال توسعه به دنبال زندگی مطلوب و با کیفیتی برای نسل حاضرونسل های آینده می باشد. در توسعه پایدار ، فرهنگ های محلی نه تنها مانع توسعه نیستند بلکه نیروی محرک آن نیز به شمار می آیند . هدف از ارائه این مقاله طبقه بندی و بررسی معنا و مفهوم و معیارهای توسعه پایدار و طراحی پایدار است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و تاریخی- تفسیری است و اطلاعات از طریق مطالعات اسنادی- کتابخانه ای مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج بدست آمده اشاره به رابطه متقابل انسانها و طبیعت در سراسر جهان دارد. ایجاد اقتصادی پویا و پایدار، سرمایه گذاری مجدد منابع، دگرگون سازی روابط اقتصادی بین الملل، مشارکت مردم در برنامه ریزی توسعه، عدالت اجتماعی و حقوق شهروندی، هویت بخشی، حفظ و ارتقاء اکوسیستم های طبیعی، همگی برخی از مواردی هستند که نقش بسزایی در ایجاد توسعه پایدار دارند. در بخش طراحی پایدار و معماری پایدار نیز با الهام گرفتن از معماری گذشته و بومی، توجه به اقلیم، ماندگاری و همچنین تلفیق روش های ساخت سنتی و روش های نوین می توان به طرح های مدرنی رسید. اگر برخی از آثار معماری ایران را با توجه به ماندگاری و پایداری مقایسه کنیم چنین بر می آید که استفاده مشترک می تواند شرط لازم برای ماندگاری باشد،اما شرط کافی برای ماندگاری نیست.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، طراحی پایدار ، ساختار پایدار ، شهر پایدار ، ماندگاری