بررسی رابطه توسعه پایدار با روانشناسی و علوم تربیتی

دردنیای امروز بحث امنیت، حفظ پایداری اجتماعی، اقتصادی و محیطی به یکی از دغدغه های انسان مدرن تبدیل شده است به طوریکه هر شخص به ترسیم شکل خاصی از پایداری و تعیین ان، خود با دیگران، برای زندگی فردی و جمعی می پردازد . توسعه پایدار نیاز به شکل گیری و تداوم، همچنین خودباوری و خلاقیت دارد از همین منظر است که نقش زیر ساختی علوم تربیتی و روانشناسی با محوریت انسان با کشف قوانین رشد و تکامل طبیعی، در شکل دهی و سازماندهی شخصیت فردی و اجتماعی به کمک علوم رفتاری، علوم اجتماعی و روانشناسی معنی پیدا میکند و همچنین توسعه پایدار نیاز به تداوم دارد که با وضع روش های کشف شده از قوانین رشد و تکامل طبیعی، نقش مشاوره و آموزش نیز در تداوم ذکر شده معنی دارد. اگر روند رشد و تکامل طبیعی، بعنوان الگو توسعه سازمان شخصیت در بستر و کارکردهای علوم تربیتی و روانشناسی، را بعنوان یک اصل بپذیریم، آنگاه زنجیره توسعه سازمان شخصیت در فرد مقدمه ای خواهد بود بر ایجاد محورهای بعدی یعنی توسعه سازمانی فرهنگ در جامعه و نهادها و توسعه سازمانی زیست محیط در بهره وری و پایدار نگه داشتن محیط زیست. در این مقاله نشان داده می شود که نظام های آموزشی، تربیتی، تربیتی، پژوهشی و مشاوره ای که از یک سنخ می باشند، بعنوان سیستم های باز و پیچیده با بازخورهای خود کنترل به شکل دهی سازمان شخصیت در افراد و تداوم این شکل گیری مبادرت دارند. پیرو شکل دهی و تداوم سازمان شخصیت و در تعامل با یکدیگر سازمان فرهنگ جامعه و نهادها، و سازمان زیست محیط بهمراه نظریه ها و روشهای روانشناختی و جامعه شناختی و به کمک علوم مدیریت و برنامه ریزی و علوم زیست بوم شناختی است، که فرآیند توسعه پایدار را سبب خواهند شد.

کلیدواژه ها:

علوم تربیتی ، روانشناسی ، توسعه پایدار ، ، سازمان فرد ، رشد و تکامل طبیعی