مبانی عملکرد پیوسته نمک زدائی آب دریا و تبدیل به آب آشامیدنی با استفاده از فرآیند های تقطیر

کمبود آب شیرین به علت رشد سریع جمعیت و فعالیت های صنعتی، توجه زیادی به فرآیند آب شیرین کن به عنوان یک منبع جایگزین کرده است. در فرآیند آب شیرین کن، مقدار زیادی از آب شور به منظور تولید آب شیرین مورد استفاده قرار می گیرد در حالی که یک نمک متمرکز به محیط زیست منتقل می شود. تمام پروسه های آب شیرین سازی دریایی تجاری موجود، حرارتی مبتنی بر ترمودینامیک و مبتنی بر غشاء اسمز معکوس، با نسبت کارایی جهانی تا 105 متغیر عمل می کنند، . یک تکنولوژی آب شیرین کاری که می تواند دمای گرمای باریک درجه حرارت 20 درجه سانتیگراد را در طول سالی که بین سطح آب دریای گرم و دریای سرد در عمق حدود 300 تا 600 متر ساخته شده است، بهره برداری کند. تقطیر غشایی یک فن آوری امیدبخش است که از غشاهای هیدروفوب برای آب کردن رطوبت استفاده می کند. با این حال، وقوع فرسایش یکی از چالش های اصلی برای عملیات طولانی مدت است. در این کار، یک مدل پویای سیال محاسباتی سه بعدی برای بررسی تعاملات بین هیدرودینامیک و سایش در سیستم های تقطیر غشایی ایجاد شده است.. بنابراین، در تحقیقات آینده نیز باید مرطوب سازی غشایی را در نظر گرفت. آب دریا یک راه حل پیچیده است که شامل نمک ها است، آنها معمولا از کلرید , سولفات پتاسیم , سدیم, منیزیم و کلسیم و آب است. با توجه به محتوای نمکی زیاد، آب دریا بنابراین ویسکوزیته نسبتا بالا دارد. تکنیک های آب شیرین سازی دریایی به طور عمده بر اساس عناصر مختلف تولید آب شیرین به دو دسته تقسیم می شوند: پروسه های غشایی، که برای اسمز معکوس و الکترو دی دیالیز مورد استفاده قرار می گیرند به عنوان فن آوری پیشرو در فرآیند آب شیرین کن شناخته شده است و در حال حاضر در برنامه های مختلف از جمله تصفیه آب، تصفیه فاضلاب، پردازش غذا و نوشیدنی و غیره استفاده می شود. این مقاله یک مرور کلی از فرآیندهای آب شیرین کن را بیان می کند.

کلیدواژه ها:

آب شیرین ، تقطیر غشائی ، محیط زیست ، اسمز معکوس ، فرآیند ، آب دریا