مروری کوتاه بر ترکیبات و خواص ضد سرطانی عناب
محل انتشار: اولین همایش ملی عناب
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 7,337
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JUJUBE01_036
تاریخ نمایه سازی: 9 دی 1398
چکیده مقاله:
سرطان یکی از شایع ترین دلایل مرگ و میر در سراسر دنیا محسوب می شود که به دلیل خصوصیات خاص سلول های سرطانی، با وجود پیشرفت های اخیر، درمان آن کماکان با چالش های جدی رو به روست. از این رو مطالعات بسیاری به جهت دستیابی به داروهای مکمل جدید به بررسی اثرات ضد سرطانی گیاهان دارویی مختلف پرداخته و نشان داده اند که برخی گیاهان از جمله عناب می توانند در کنترل و مهار بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان نقش بسزایی داشته باشند. مطالعات فیتوشیمیایی بر روی گیاه عناب منجر به استخراج و شناسایی آلکالوئیدها ، فلاونوئیدها ، تانن ها، استرول ها و ساپونین های مختلفی شده است. همچنین مشخص شده است که این گیاه دارای ترکیبات دارویی مهمی از جمله کوئرستین و کامفرول می باشد. میوه عناب بر حسب وزن خشک دارای حدود 37 % چربی، %26 / 2 خاکس ر، %6 / 81 کربوهیدرات ، %5 پروتئین و 8 / 4 % فیبر خام است و علاوه بر این دارای ویتامین های 2 B ، A و C و نیز مقادیر قابل توجهی کلسیم و آهن می باشد. مطالعات مختلف سلولی و مولکولی نشان داده اند که عناب با داشتن ترکیبات دارویی مهم می تواند مانع از تکثیر سلول های سرطانی شود که این امر اثر ناشی از القای آپوپتوز یا مرگ برنامه ریزی شده سلولی و یا تغییر در روند چرخه سلولی می باشد. . در سطح مولکولی نیز نشان داده شده است که عصاره عناب می تواند موجب افزایش سطح mRNA ژن های سرکوبگر تومور مانن د TP53 ، P27 و P21 شود و یا با افزایش بیان ژن پروآپوپتوتیک Bax و کاهش بیان ژن آنتی آپوپتوتیک Bcl-2 منجر به القای آپوپتوز در سلول های سرطانی گردد. همچنین میوه عناب می تواند تاثیر قابل توجهی در مهار رشد و تکثیر سلول های سرطانی داشته و در درمان سرطان ها، بسیار مفید واقع شود. برای مثال، تریترپن های استخراج شده از عناب می تواند روی رده های سلولی HepG2 ، MCF-7 و MDA-MB-231 فعالیت ضد تکثیری و آنتی اکسیدانی داشته باشد. اثرات ضد سرطانی عصاره عناب در مدل های حیوانی نیز تایید شده است. با توجه به موارد ذکر شده، پیشنهاد می شود استفاده از ترکیبات موثره اینگیاه دارویی می تواند به عنوان روش درمانی مکمل به کار رود. بدیهی است بهره برداری بالینی از این ترکیبات نیازمند کارآزمایی های بالینی و مطالعات تکمیلی بیشتر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
هما ملایی
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه بیرجند
رویا عاشوری
کارشناسی ارشد ژنتیک و اصلاح نژاد دام، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج