نقش مشارکت در توانمند سازی و ساماندهی سکونتگاه های بافت فرسوده شهری(مورد مطالعه: منطقه15 تهران)

توسعه شهری به طورعام در کشور و به طور خاص در تهران براثر بازتاب فضایی اسکان غیر رسمی ناپایدار شده است این امر را نه می توان به امید خود رها نمود و نه با برخوردی مقطعی، گزینشی و پراکنده کاری پاسخگوی آن بود. توسعه شهری به طور عام در کشور و به طور خاص در تهران بر اثر بازتاب فضایی اسکان غیر رسمی ناپایدار شده است این امر را نه می توان به امید خود رها نمود و نه با برخوردی مقطعی، گزینشی و پراکنده کاری پاسخگوی آن بود. اسکان غیررسمی از مشکلات فراروی شهرهای امروزی خاصه در سطوح محلی بشمار می رود. بر این اساس، نوع، ماهیت و فرآیند مداخلاتی احتمالی و نحوه برخورد با آنها از جمله مفاهیمی است که جایگاهی ویژه در برنامه ریزی و مدیریت هری داشته و دارد. جدای از رویکردها و روشهای برخورد با حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی، لحاظ کردن دیدگاه و نگرش ساکنین محلی از مهمترین مولفه های تاثیرگذار در فرآیند ساماندهی و توانمندسازی این سکونتگاه های غیر رسمی بشمار می رود. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر نقش مشارکت در توانمند سازی و ساماندهی سکونتگاه های بافت فرسوده شهری در منطقه15 تهران با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان داد مشکل جمع آوری زباله نیز مربوط به مساله عدم دسترسی است. همچنین عدم فرهنگ شهرنشینی، فقر و فساد در سطح محلی، عدم همبستگی اجتماعی و برخورداری از حداقل مولفه های کیفیت زندگی از دیگر مشکلات سطوح محله است همچنین شناخت روند شکل گیری و ویژگی های اجتماعی - اقتصادی و کالبدی سکونتگاه غیر رسمی می تواند کارساز و مفید باشد. که در پایان راهکارها و راهبردهایی برای توانمندسازی و ساماندهی امور محلی مورد اشاره قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، توانمند سازی ، ساماندهی ، سکونتگاه های بافت فرسوده شهری ، منطقه15 تهران