نقش پیاده محوری معابر در راستای افزایش حس تعلق خاطر به مکان (نمونه موردی: خیابان چمران شهر شیراز)

امروزه پیاده به عنوان یکی از اجزای اصلی سامانه حمل و نقل شهری مطرح می باشد. درکشورهای در حال توسعه، از جمله ایران، به این موضوع توجه چندانی نشده است. از این رو باید همانند دیگر اجزای سامانه حمل و نقل شهری به پیاده و مشکلات آن توجه جدی شود و راه حل های مناسبی برای ساماندهی فضای حرکت پیاده ها در شهر ومحله،که از همه مهمتر تامین ایمنی لازم می باشد ارائه گردد. با توجه به اینکه حس تعلق به مکان عامل اساسی در جهت ایجاد فضاهای ماندگار شهری، ایجاد هویت و معنادار شدن محیط زندگی انسان و افزایش مشارکت و تعامل اجتماعی در فضاهای عمومی شهری می باشد؛ پیاده روی باعث می شود افراد با اطراف خود به خوبی ارتباط برقرار کننده و این حس تعلق در آنها به وجود آید. بنابراین نیاز به تقویت حس تعلق به مکان شهروندان به فضاهای عمومی شهری در عصر حاضر احساس می گردد. این پژوهش که روش توسعه ی دادهای کاربردی آن به روش کتابخانه ای و میدانی ودر جهت ارتقاء و بهره وری بیشتر از امکانات پیاده مداری بلوار چمران شیراز می باشد، نشان می دهد که ایجاد یک محور پیاده علاوه بر تقویت حس تعلق استفاده کنندگان منجر به افزایش هویت این مکان می گردد. برخی از راهبردهای افزایش حس تعلق افراد در این بلوار، افزایش امنیت، زیبایی بصری، آرامش، راحتی و ... می باشد.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، معابر شهری ، مکان ، حس تعلق خاطر به مکان ، شهر شیراز