طراحی مجتمع مسکونی اهواز با رویکرد محله گرایی و همسایه مداری

کشور ایران همانند سایر کشورهای دیگر جهان پس از انقلاب صنعتی دچار تغییرات سریع ساختمان سازی و شهرنشینی گردید. در این میان محله بندی به عنوان یکی مولفه های شهر ایرانی دارای نقش و تاثیر کمتری بر روی ساختمان های شهری به خصوص ساختمان های مسکونی گذاشته است؛ لزوم و اجبار وجود آن در این گونه ساختمان ها و اجتناب از فضای مرده و بی روح ضروری است . از آن جا که در سال های اخیر به آن توجه کمتری شده است بنابراین هدف طراحی مجتمع مسکونی سرزنده و بانشاط با شناسایی مولفه های محله گرایی در شهر اهواز ضروری می باشد. روش تحقیق به صورت پیمایشی می باشد، اطلاعات کمی به کمک نرم افزار spss مورد ارزیابی قرار گرفته و نمونه موردی ها تحلیل شده است. ایجاد مولفه هایی همچون نفوذپذیری، گوناگونی، خوانایی و انعطاف پذیری موجب افزایش حضورپذیری بانشاط و سرزنده ساکنین، کودکان، امنیت بانوان و طراحی دسترس ایمن پیاده منجر به افزایش سرزندگی ودستیابی به کیفیت محله گرایی در مجتمع های مسکونی می گردد.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، سرزندگی ، محله گرایی ، اهواز