مجموعه مسکونی پایدار

خانه، مبدا و مقصد زندگی روزمره انسان است. انسان ها برای کار و فعالیت های اجتماعی از آن خارج می شوند و پس از کار کسب تجربه به خانه باز می گردند. خانه گوشه ای است که ما پس از تجربه ابعاد مختلف جهان پیرامون، به آن باز می گردیم. خانه برای انسان از چنان اهمیتی برخوردار است که می توان آن را مرکز دنیای فرد نامید. بنابراین خانه باید بتواند در فضای درونی و جلوه بیرونی خود، توقع (مرکز دنیای فردی بودن) را برآورده کند. امروزه به علت جبر زندگی و یا تک بعدی نگری و اصل قرار گرفتن اقتصاد، بسیاری از ارزش های انسانی و اجتماعی و بومی و فرهنگی نادیده گرفته می شود. در اثر این برنامه ریزی، انسان ها به صورت توده ای در کنار هم قرار می گیرند که به جای یک مسکن مناسب با شرایط آسایش فیزیکی و روانی، فقط پاسخگوی حداقل نیاز فرد بوده و به عنوان سرپناه برای در امان بودن و ادامه دادن زندگی روزمره استفاده می شود. اما اغلب مسکن ها توان برآورده کردن نیازهای انسان ها را ندارند و در چارچوب معماری پایداری و فاکتورهای آن از جمله فرهنگی، اقلیمی، صرفه جویی انرژی، زیست محیطی و عامل متعدد دیگری نمی باشند. به دلیل کاهش انرژی های فسیلی و همچنین از بین رفتن محیط زیست هدف از ارایه این مقاله بررسی معماری پایدار در مجموعه های مسکونی برای آرامش بخشیدن به زندگی انسان ها و همچنین صرفه جویی در انرژی و جلوگیری از تخریب محیط زیست می باشد. طراحی مجموعه مسکونی با رویکرد توسعه پایدار طرحی است مردمی، و هدف اصلی این تحقیق طراحی مجموعه مسکونی است که بتواند با احترام به محیط زیست و منابع انرژی، متناسب با نیازهای طزاحی بهره برده و گامی در جهت ایجاد و الگویی پایدار در سکونت و بهینه سازی مصرف انرژی بردارد. این مقاله با بررسی و تجزیه و تحلیل جمع آوری اطلاعات از طریق کتابخانه ای صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

مجموعه مسکونی ، پایدار ، معماری پایدار ، مجموعه مسکونی پایدار