بررسی براکت های بتن مسلح مقاوم سازی شده تحت اثر بارگذاری انفجار با در نظر گرفتن فاصله مواد منفجره

کربل در واقع نوعی نشیمن گاه جهت تیرهای ساده می باشد که بیشتر در سازه های پیش ساخته بتنی و سوله ها کاربرد دارد که تقریبا شبیه یک لچکی است که تیر روی آن می نشیند. از مشکلاتی که باعث ضعف در این نشیمنگاه ها می شود می توان به مشکلات اجرایی و محاسباتی مانند کافی نبودن تعداد میلگردها و یا تغییر کاربری و افزایش بار وارد بر این نشیمنگاه ها اشاره کرد که نتیجه آن نیاز این سازه ها به مقاوم سازی می باشد. در روش های مقاوم سازی با فایبر کربنی، علاوه بر روش دورپیچ و پلیت روی سطح می توان از روش نزدیک سطح نیز استفاده نمود. با توجه به مشکلات ایجاد شده در روش دورپیچ و پلیت روی سطح شامل جداشدن بین بتن و فایبر، نداشتن عملکرد مناسب این روش ها در برابر حرارت ، اشکال در همسان کردن مقاومت ماتریسی فایبر و بتن و ایجاد اشکال در طرح معماری و نمایان بودن آن ، روش نزدیک سطح کاربرد گسترده ای پیدا کرد. با توجه به اهمیت بررسی کربل های بتن مسلح مقاوم سازی شده به روش نزدیک سطح در برابر بار انفجار، در این تحقیق بررسی تنش های ایجاد شده در اجزای کربل و خیز آن تحت اثر انفجار نزدیک به روش عددی مد نظر می باشد. بدین منظور فواصل 5 ، 10 و 15 متری فاصله و جرم مواد منفجره 100 کیلوگرم TNT به عنوان متغیرهای این تحقیق در نظر گرفته شده است. نتایج کار نشان داده است با افزایش فاصله مواد منفجره از 5 به 10 و 15 متر انرژی تلف شده در کربل مقاوم سازی شده به ترتیب از 210 کیلوژول به 80 و 12 کیلوژول کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

کربل ، مقاوم سازی ، روش نزدیک سطح ، انفجار