اثر پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بر عملکرد رشد و بازماندگی در بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)(carpio

این مطالعه ی تغذیه ای به منظور ارزیابی اثر پری بیوتیک مانان الیگوساکارید (Mos)بر روی بقا، عملکرد رشد بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)، انجام گرفت.پس از دو هفته سازگاری با شرایط پرورش، تغذیه بچه ماهیان با جیره های حاویسطوح 1% و 2% مانان الیگوساکارید انجام شد. این پژوهش به مدت 60 روز با استفادهاز طرح کاملا تصادفی در 3 تیمار و 3 تکرار با تعداد 20 قطعه بچه ماهی در هر تکراربا میانگین وزن 0/5±13/2 در حوضچه های 300 لیتری ذخیره سازی شدند. درانتهای دوره پرورش اختلاف معنی داری در بازماندگی بچه ماهیان بین تیمارها مشاهده نشد (P> 0.05). با توجه به نتایج بدست آمده در برخی معیارهای رشد نظیر افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه و میانگین رشد روزانه اختلاف معنی داری مشاهده شد (P<0.05). سطوح مورد آزمایش بر معیارهای تغذیه ای نظیر، ضریب تبدیل غذایی، و نسبت کارایی پروتئین اختلاف معنی داری نشان نداد (P> 0.05). با توجه به نتایج بدست آمده تیمار 2٪ پری بیوتیک مانان الیگوساکارید در جیره برفاکتورهای ضریب تبدیل غذایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، میانگین وزن روزانهو سرعت رشد طولی و سرعت رشد وزنی تاثیر بهتری داشت. بنابراین می توان چنیناستنباط نمود که افزودن پری بیوتیک مانان الیگوساکارید در جیره با سطوح تعیینشده نمی تواند به عنوان محرک رشد بچه ماهیان کپور معمولی موثر واقع گردد، لذالازم است در سطوح بالاتر نیز مورد تحقیق قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پری بیوتیک ، مانان الیگوساکارید ، رشد ، کپور معمولی