بررسی قابلیت های گردشگری شهری شهرستان سنندج (با تکیه بر توان های گردشگری پارک جنگلی آبیدر)

شهرهایی که دارای جاذبه ها و تاسیسات گردشگری فراوان هستند، غالبا تعداد زیادی از گردشگران را به سوی خود جذب می کنند. در همین راستا، در کشور ما در یک دهه اخیر، مناطق و جاذبه هایی برای گذران اوقات فراغت در سطح استان ها با هدف توسعه منطقه ای مورد توجه قرار گرفته است. هدف از نگارش این مقاله، بررسی قابلیت های گردشگری شهری، شهرستان سنندج می باشد، تا بتوان راهکار مناسبی برای توسعه گذران اوقات فراغت در سطح منطقه ایجاد کرد. تحقیق حاضر از نظر هدف؛ کاربردی، روش مورد استفاده در آن از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد و با استفاده از نرم افزار (spss) به بررسی محدوده مورد مطالعه (شهرستان سنندج) پرداخته است. همچنین به منظور گردآوری اطلاعات برای کسب بینش نظری لازم و بررسی ادبیات موضوع: از شیوه ی کتابخانه ای با استفاده از کتب ومقالات و نیز مراجعه به اطلاعات اینترنتی، و برای کسب اطلاعات میدانی؛ از ابزار پرسشنامه با سوالات بسته چهار گزینه ای استفاده شده است. بر اساس یافته های تحقیق، مهمترین جاذبه های گردشگری شهر سنندج در سطح ملی و بین المللی؛ جاذبه های فرهنگی از جمله: موسیقی، رقص محلی، مراسم دراویش، نحوه ی زندگی مردم، و در سطح ملی: جاذبه های تاریخی همچون: موزه سنندج، عمارت آصف، بازار سنندج، عمارت مشیردیوان و عمارت خسروآباد می باشد و جاذبه های انسان ساخت، که شاخص ترین آنها پارک جنگلی آبیدر است. معیارهای اصلی و تاثیرگذار در ارزیابی و اولویت بندی جاذبه های گردشگری شهر سنندج را می توان به ترتیب، اقتصادی، زیرساختی و محصولات گردشگری برشمرده. اما متاسفانه به دلیل عدم شناخت علمی از منابع و جاذبه های گردشگری در این مقصد، شاهد رشد و بالندگی آنها نبوده ایم.

کلیدواژه ها:

گردشگری شهری ، سنندج ، آبیدر ، اوقات فراغت ، گردشگری پایدار