بررسی الگو های پراکنش رشته های دانشگاهی آموزش عالی در استان قزوین و بارزسازی شاخص های فضایی موثر بر مطابقت رشته با پتانسیل های منطقه

به دلیل رشد جمعیت و توزیع آن بر اساس فاکتورهای محیطی و اقتصادی، تلاش در جهت توزیع امکانات به صورت متوازن از دغدغه های اصلی سیاستگذاران و مدیران می باشد. اجرای طرح های آمایشی و برنامهریزی های منطقه ای نوعی از دید همه جانبه به منابع می باشند. یکی از مسائل ا ساسی مکانی در دنیای کنونی و در مبحث آموزش عالی، عدم توازن در اختصاص امکانات آموزشی متناسب با جمعیت و پتانسیل های یک محدوده جغرافیایی و سیاسی می باشد. سیستم اطلاعات جغرافیایی به دلیل مدیریت حجم عظیمی از اطلاعات و نیز تحلیل های مکانی موجود در آن، می تواند کمک شایانی به مدیران و برنامهریزان در مدیریت بهتر منابع دا شته با شد. در پژوهش حا ضر با ا ستفاده از شاخص هایی مانند ضریب مکانی، بی ضی انحراف معیار، تابع خودهمب ستگی نمایی، تابع k و موران به برر سی توزیع مکانی و نیز انطباق آمای شی مراکز آموزش عالی در استان قزوین پرداخته شد. با بهره گیری از نتایج شاخص ضریب مکانی، قوت ها و ضعف های شهرستان های استان در زمینه فعالیت های مختلف شغلی بررسی گردیده و پس از آن با بررسی نتایج مربوط به نرخ بیکاری در رشته های گروه های عمده تح صیلی به تفکیک شهر ستان ها، به برر سی تعادل آمای شی میان تعداد دان شجویان ر شته های گروه های عمده تحصیلی و توان شهرستان ها پرداخته شد. نتایج بدست آمده ، نشان از تعادل آمایشی مناسب بین رشته های تحصیلی گروه ها و مشاغل کشاورزی و دامپزشکی و علوم پزشکی و عدم تعادل در رشته های تحصیلی گروه های علوم انسانی و فنی و مهندسی دارد. با توجه به بررسی های صورت گرفته می توان گفت که، شاخص های توصیفی و مکانی به کار رفته در این پژوهش می توانند در تصمیم سازی و تصمیم گیری مدیران نقش پررنگی را ایفا نمایند.

کلیدواژه ها:

آمایش ، آموزش عالی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، شاخص موران ، تحلیل مکانی