زمینه و هدف:
اموزش بالینی بخش مهم و اساسی اموزش در رشته های درمانی می باشد که بدون ان تربیت افراد کارامد و شایسته بسیار مشکل و یا غیر ممکن خواهد بود .اموزش بالینی فرایندی است که دانشجویان با حضور بر بالین بیمار و به صورت تدریجی به کسب مهارت پرداخته و با استفاده از تجربیات و استدلال های منطقی کسب شده برای حل مشکلات بیماراماده می شوند. موانع و مشکلات
اموزش بالینی اثرات نامطلوبی در دستیابی به اهداف این حرفه و به دنبال ان تاثیر مستقیم بر سلامت افراد جامعه دارد. عموما اعتقاد براین است که دانشجویان علوم پزشکی، در طول دوره تحصیل با استرس های خیلی زیادی مواجه می گردند. میزان بالای تنش واضطراب در طول آموزش بالینی ممکناست روی یادگیری و موفقیت دانشجویان اثرات منفی داشته باشد. . بنابراین شناسایی عوامل تنش زای
اموزش بالینی دانشجویان و اقدام برای رفع و یا کنترل انها موجب بهبودی دستیابی به اهداف اموزشی و تربیت افراد ماهر و ارتقای کیفیت خدمات مراقبتی می گردد. مواد و روش ها: این پژوهش کیفی و از نوع انالیز محتوا است. شرکت کنندگان از میان
دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی همدان انتخاب شدند. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف متشکل از 12 دانشجوی اتاق عمل انجام گرفت و اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته با شرکت کنندگان تا رسیدن به اشباع داده ها جمع اوری گردید. تمامی مصاحبه ها در محیط کاراموزی بالینی و بسته به تمایل شرکت کنندگان بین 30 تا 45 دقیقه انجام شد. از جمله سوالات پژوهش تجربیات دانشجویان از عوامل تنش زای موجود در محیط کاراموزی بالینی بود. بعد از انجام تمامی مصاحبه ها، متن تمامی مصاحبه ها توسط پژوهشگر تایپ شده و برای تحلیل محتوای کیفی از روش پیشنهادی گرانهایم و لاندمن (2004) استفاده شد. در نهایت به منظور اعتبار داده های به دست امده، کدهای استخراج شده به شرکت کنندگان ارائه شده و توسط انان مورد تایید قرار گرفت.یافته ها: کدهای اولیه بعد از طبقه بندی به 21 کد تقلیل پیدا کرد. سپس با بررسی تطابقات، تناسبات و تشابهات کدهای مذکور به 10 کد محوری رسیدیم و در نهایت 5 تم اصلی استخراج شد که به شرح زیر است: 1. تجارب تحقیر امیز از رفتار تیم جراحی با دانشجویان، 2. رفتار و عملکرد مربی بالینی، 3. ترس از فقدان دانش و مهارت، 4. نگرانی از اینده شغلی، 5. نبود هماهنگی بین
اموزش بالینی دانشکده با امکانات و عملکرد بیمارستان. از جمله کدهای اولیه در زمینه تجارب تحقیر امیز از رفتار تیم جراحی، سوء استفاده پرسنل از نقش دانشجو در اتاق عمل، عدم حمایت پرسنل از دانشجویان و اموزش به ان ها، اعمال تبعیض بین
دانشجویان اتاق عمل و رزیدنت های جراحی، رفتار تحقیر امیز جراح بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته ها تجارب تحقیر امیز از رفتار تیم جراحی با دانشجویان و همچنین رفتار و عملکرد مربی بالینی در محیط
اموزش بالینی اصلی ترین
عوامل تنش زا در محیط
اموزش بالینی دانشجویان است. لذا به کارگیری راهکارهای مناسب جهت بهبود و حل مشکلات مطرح شده می تواند موجب کاهش
عوامل تنش زا و افزایش کیفیت
اموزش بالینی دانشجویان این رشته شود.