تبیین مشکلات آموزش بالینی دانشجویان اتاق عمل: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: آموزش بالینی، اساس آموزش پزشکی و یکی از مهم ترین معیارهای آموزش حرفه ای است که در تثبیت آموخته های دانشجویان نقش بسیار مهمی ایفا می کند. در فرآیند آموزش بالینی دانشجویان با حضور بیمار و به صورت تدریجی تجربیاتی کسب نموده و ذهن خود را با استفاده از تجربیات و تفکر منطقی برای حل مشکل بیمار آماده می سازند. دانشجویان علوم پزشکی علاوه بر کسب دانش نظری بایددر طول تحصیل خود به مهارت های بالینی نیز دست یابد، ولی در نظر سنجی های متعدد هم مربیان و هم دانشجویان اذعان داشته اند که آموزش بالینی قادر به ایجاد و تثبیت مهارت های بالینی دانشجویان نیست. مقالات مروری مطرح می کنند که فارغ التحصیلان جدید رشته های علوم پزشکی علیرغم داشتن پایه نظری قوی، از تبحر، مهارت و کارایی کافی در محیط های بالینی برخوردار نیستند. مواد و روش ها: این پژوهش کیفی و از نوع آنالیز محتوا است. با 10 نفر از دانشجویان و مربیان گروه اتاق عمل مصاحبه انجام شد.تمامی مصاحبه ها در دانشگاه و محیط آموزش بالینی و همچنین بسته به تمایل شرکت کنندگان از 15 تا 30 دقیقه انجام شد. در ابتدای هر مصاحبه هدف پژوهش برای شرکت کنندگان توضیح داده شد و مصاحبه به صورت نیمه ساختار یافته انجام گرفت. از جمله سوالات پژوهش درک دانشجویان و مربیان از کارآموزی بالینی اثر بخش و مشکلات موجود در محیط آموزش بالینی بود. بعد از انجام مصاحبه ها، متن تمامی مصاحبه ها توسط پژوهشگر تایپ شده و برای تحلیل محتوای کیفی از روش پیشنهادی گرانهایم و لاندمن (2004) استفاده شد. در نهایت به منظور اعتبار داده های به دست آمده، کدهای استخراج شده به شرکت کنندگان ارائه شده و توسط آنان مورد تایید قرار گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد، 50% شرکت کنندگان مربیان و بقیه از دانشجویان ترم 6 و 8 گروه اتاق عمل بودند. کدهای اولیه بعد از طبقه بندی به 28 کد تقلیل پیدا کرد. سپس با بررسی تطابقات، تناسبات و تشابهات کدهای مذمور، به 8 کد محوری رسیدیم و در نهایت 4 تم اصلی استخراج شد که به شرح زیر است: 1. ضعف در مهارتهای ارتباطی، 2. محدودیت امکانات آموزشی، 3. ناکارآمدی برنامه آموزشی 4. ناتوانایی مربیان آموزش بالینی. از جمله کدهای اولیه در زمینه ضعف در مهارت های ارتباطی، ضعف دانشجویان در برقراری ارتباط با افراد در محیط بالینی و همچنین بی توجهی و بی احترامی دانشجویان ترم پایین به دانشجویات ترم های بالاتر بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها مهارت های ارتباطی ضیف دانشجویان در برقراری ارتباط با افراد تیم جراحی و همچنین تعداد زیاد دانشجویان در محیط آموزش بالینی اصلی ترین مشکل دانشجویان در آموزش بالینی است. لذا با به کارگیری راهکارهای مناسب جهت بهبود و حل مشکلات مطرح شده میتوان کیفیت آموزش بالینی دانشجویان این رشته را ارتقاء بخشید

کلیدواژه ها:

آموزش بالینی ، دانشجویان اتاق عمل ، مطالعه کیفی