بررسی چالش ها و موانع آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان اتاق عمل، هوشبری و مربیان بالینی دانشکده پیراپزشکی ساری در سال 1398.
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 498
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ARCIORSMED02_108
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1398
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: آموزش بالینی مهمترین بخش از آموزش دانشجویان اتاق عمل و هوشبری را تشکیل می دهد، به همین علت کیفیت آموزش بالینی این دانشجویان از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ لذا این پژوهش با هدف تعیین چالش ها و موانع قابل اصلاح آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان اتاق عمل و هوشبری و مربیان بالینی آنان تدوین گردید.مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی بر روی دانشجویان اتاق عمل و هوشبری و مربیان بالینی دانشکده پیراپزشکی ساری تدوین گردید. تعداد کل افراد حاضر در این پژوهش 149 نفر (132 دانشجو) (17 مربی بالینی) بود. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک مشتمل بر سن و جنس و رشته تحصیلی و... و پرسشنامه محقق ساخته چالش ها و موانع قابل اصلاح آموزش بالینی بود که روایی صوری و محتوایی این پرسشنامه توسط اعضاء هیت علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران تایید گردید؛ همچنین پایایی این پرسشنامه با ضریب آلفا کرونباخ0/88 تایید شد.یافته ها: میانگین سنی دانشجویان6/1± 23/42و میانگین سنی و میانگین سابقه کار مربیان بالینی به ترتیب8/04± 43/2 و9/29± 18/70 بود. از دیدگاه دانشجویان بیشترین چالش ها و موانع موجود به ترتیب؛ نبود فضای مناسب جهت آموزش در بالین (987/9 %)، ضعف و اختلال در برنامه بالینی دانشکده (85/6 %) و کمبود تجهیزات در بالین (84/1 %) بود؛ همچنین بیشترین موانع قابل اصلاح به ترتیب؛ کمبود مربیان بالینی (84/8 %) ضعف و اختلال در برنامه بالینی دانشکده (84/8 %) و عدم تاکید مربی بر انجام پیش مطالعه (6/82 %) بود. از دیدگاه مربیان بالینی بیشترین چالش ها و موانع آموزش بالینی به ترتیب؛ تعداد زیاد دانشجویان در بالین (6/58 %)، انگیزش کم دانشجویان جهت فراگیری مهارت های بالینی (84/3 %) و نبود فضای آموزشی کافی در بالین (41/4 %) و بیشترین موانع قابل اصلاح به ترتیب ؛ تعداد زیاد دانشجویان در بالین (51/7 %)، انگیزش کم دانشجویان جهت فراگیری مهارت های بالینی (41/4 %) و نبود فضای آموزشی کافی در بالین (37/9 %) بود.نتیجه گیری: با توجه به دیدگاه دانشجویان و مربیان با وجود چالش ها و موانع متعدد آموزش بالینی، لیکن بسیاری از این موانع قابل اصلاح بوده که با اصلاح این موارد می توان به ارتقاء کیفیت آموزش بالینی در این دو رشته امیدوار بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
میثم حیدری
دانشجوی کارشناسی ارشد اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.
ابراهیم نصیری
استادیار گروه اتاق عمل و هوشبری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
سید محمد مهدی مهدوی نور
دانشجوی کارشناسی اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.