بررسی رابطه بین سلامت معنوی و خودکارآمدی در پرسنل اتاق عمل بیمارستان نمازی شیراز در سال 1398

زمینه و هدف: سلامت معنوی به عنوان احساس رضایت بخش درونی و ارتباط موثر با خود و دیگران تعریف می شود که به معنادار کردن زندگی می انجامد . از طرفی خودکارآمدی اطمینان فرد در مورد توانایی های فردی است . سلامت معنوی و خودکارآمدی از مسائل مهم در جهان امروز محسوب می شوند . لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین سلامت معنوی و خودکارآمدی در پرسنل اتاق عمل بیمارستان نمازی شیراز در سال 1398 انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی است. نمونه ها شامل 100 نفر از پرسنل اتاق عمل بیمارستان نمازی شیراز به روش تصادفی انتخاب شدند . پرسشنامه سلامت معنوی الیسون و پولوتزین و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی sherer بین افراد توزیع شد. داده ها جمع آوری و از طریق نرم افزارspss.16 مورد آنالیز قرار گرفتند.یافته ها: میانگین نمره خودکارآمدی 76.54 بدست آمد.نمره سلامت معنوی %54.32 افراد متوسط و 6.22% سلامت معنوی بالایی داشتند . بین سلامت معنوی و خودکارآمدی ارتباط معناداری یافت شدp=0.001 هم چنین بین سلامت معنوی با جنسیتp=0.004 ، سنp=0.003 ، وضعیت تاهلp=0.002 و سابقه ابتلا به بیماری خاصp=0.003 ارتباط آماری معناداری یافت شد.نتایج: نتایج این مطالعه نشان می دهد بین خودکارآمدی و سلامت معنوی ارتباط مستقیم وجود دارد لذا توجه به ارتقای سلامت معنوی پرسنل اتاق عمل در بهبود خودکارآمدی آنان مفید است

کلیدواژه های بررسی رابطه بین سلامت معنوی و خودکارآمدی در پرسنل اتاق عمل بیمارستان نمازی شیراز در سال 1398:

سلامت معنوی ، اتاق عمل ، خودکارامدی