بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر ابعاد مهارتهای ارتباطی بین فردی زنان سالمند و مراقبین آنها در شهر اصفهان

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 703

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WHMED08_068

تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1398

چکیده مقاله:

پیش زمینه: یکی از مسائل مورد توجه در دوران سالمندی توانمندی افراد در اتخاذ مهارتهای ارتباطی موثر و تاثیرگذار در روابط بین فردی است که به نظر میرسد آموزش مهارتهای ارتباطی می تواند این توانمندی را در سالمندان افزایش دهد. لذا هدف از این مطالعه تعیین تاثیر آموزش مهارتهای ارتباطی مراقبین و سالمندان بر سطح مهارتهای ارتباطی سالمندان زن شهر اصفهان است.روش کار: جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش نیمه تجربی، 86 نفر از زنان سالمند و مراقبین آنها در اصفهان بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقهای انتخاب و درنهایت به صورت نمونه گیری دردسترس به دو گروه 43 نفره آزمون و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و مهارتهای ارتباطی کوئیندام بود. برای گروه آزمون سالمندان و مراقبین به صورت جداگانه مداخله ای 180 دقیقهای با پیگیری 2 ماهه اجرا شد و در گروه کنترل آموزشی صورت نگرفت. داده های مطالعه نیز در برنامه نرم افزاری SPSS25 مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی سالمندان زن و مراقبین آنها به ترتیب 65/28±5/06 و 45/57±6/13 سال بود که اکثر شرکت کنندگان خانهدار (%73) و متاهل (%61) بودند. با مقایسه میانگین نمره مهارت ارتباطی کل و ابعاد مختلف آن (مهارت گوش دادن، توانایی دریافت و ارسال پیام، بینش نسبت به فرآیند ارتباط، کنترل عاطفی و ارتباط توام با قاطعیت) بین دو گروه آزمون و کنترل مراقبین و سالمندان در قبل از مداخله هیچگونه اختلاف آماری معنیدار مشاهده نشد(.(P> 0.05 درحالیکه با مقایسه نمرات مهارت ارتباطی کل و ابعاد آن قبل و 2 ماه بعد از مداخله آموزشی در گروه آزمون مراقبین و زنان سالمند و بین دو گروه آزمون و کنترل آنها تفاوتی معنیدار به دست آمد(.(P<0.001نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از اثربخشی مداخله آموزشی بر بهبود سطح مهارتهای ارتباطی مراقبین و زنان سالمند است.پیام برای سیاستگذاران: پیشنهاد میگردد برنامه هایی با محتوای آموزش مهارتهای ارتباطی برای سالمندان و مراقبین تدارک دیده شود تا بتواند راهبردهای مناسب و کارآمد را به فرد آموزش دهد. همچنین این برنامه ها میتواند به چهارچوب برنامه های مداخلهای در زمینه سبک زندگی، روابط اجتماعی و تکنیکهای خودمراقبتی در جهت سلامت روان سالمندان تزریق شود و بر کارآمدی آنها بیفزاید.

نویسندگان

مرجان باقری

کارشناسی ارشد آموزش بهداشت، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

سیده سمیه کاظمی

دانشجوی دکترا آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده علوم پزشکی،دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

فاطمه رحمتی نجارکلائی

استادیار، مرکز تحقیقات بهداشت نظامی، موسسه سبک زندگی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)، تهران، ایران

شمس الدین نیک نامی

استاد، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران