بهبود عملکرد پروتکل ODMRP با استفاده از تحلیل سطح توان سیگنال دریافتی

شبکه های سیار موردی نوع خاصی از شبکه های بی­سیم می باشند که به لحاظ داشتن ویژگی هایی مانند عدم نیاز به مدیریت مرکزی، عدم نیاز به زیرساخت و نیز قابلیت تحرک­پذیری بالا موردتوجه خاص قرارگرفته اند و در مواردی که ایجاد زیرساخت ارتباطی مقرون به صرفه نیست مانند اجلاس ها و همایش ها و یا عملا غیرممکن است مانند جنگ ها و ارتباطات بعد از سوانح طبیعی می توانند مورد استفاده قرار بگیرند. پروتکل های مسیریابی متعددی برای این شبکه ها پیشنهاد گردیده است. یکی از پروتکل های معروف و پرکاربرد در شبکه های سیار موردی پروتکل ODMRP است. در این مقاله در ابتدا به بررسی کلی این پروتکل مسیریابی پرداخته شده و سپس به ارائه یک روش جدید مسیریابی در این پروتکل به منظور افزایش راندمان آن خواهیم پرداخت. در پروتکل ODMRP انتخاب مسیر بهینه بر اساس کوتاه ترین مسیر صورت می پذیرد. در ارتباطات بی سیم و با فاصله گرفتن گره ها از یکدیگر سطح سیگنال دریافتی ضعیف شده و ممکن است باعث از دست رفتن اطلاعات گردد و کوتاه ترین مسیر که بر اساس تعداد هاپ کمتر عمل می کند کارایی خود را از دست می دهد. در پروتکل پیشنهادی انتخاب مسیر بر اساس سطح توان سیگنال دریافتی صورت می پذیرد. نتایج شبیه سازی نشان دهنده عملکرد مطلوب تر پروتکل پیشنهادی با کاهش 30 درصدی در سربار کنترلی و افزایش 10 درصدی در تحویل بسته نسبت به پروتکل اصلی است.

کلیدواژه ها:

رمز شبکه های بی سیم ، شبکه های سیار موردی ، پروتکل های مسیریابی ، پروتکل ODMRP