ویژگی­های خلا نحوی در زبان فارسی /منصور شعبانی

  ویژگی­های خلا نحوی در زبان فارسی     منصور شعبانی [1]     تاریخ دریافت: 30/8/90   تاریخ تصویب: 20/5/92     چکیده   این مقاله درصدد توصیف ویژگی­های خلا نحوی در زبان فارسی بر اساس مطالعات انجام شده در این زمینه در سایر زبان­هاست. با بررسی خلا نحوی در زبان فارسی درمی یابیم که خلا نحوی در زبان فارسی دارای شباهت­ها و تفاوت هایی با خلا نحوی در سایر زبان هاست. ویژگی­های بارز خلا نحوی در زبان فارسی عبارتند از: وجود رابطه تقابلی بین عناصر باقی مانده در همپایه خلادار و عناصر متناظر در همپایه پیشین، امکان حذف برخی از عناصر درون گروه فعلی به همراه فعل، تکریری بودن خلا نحوی، ضرورت توازن آرایش سازه­ای در بند مرجع و بند خلادار، امکان وقوع خلا نحوی در ساخت­های تفضیلی و هم چنین امکان وقوع آن در جایگاه میانی همپایه دوم و ضرورت همسانی مشخصه­های زمان و عدم ضرورت مشخصه­های مطابقه در همپایه­ها.     واژه های کلیدی: خلا نحوی، تقابل، بند خلادار، باقی مانده، توازن     [1] استادیار زبان شناسی همگانی، دانشگاه گیلان؛ [e-mail]

کلیدواژه ها:

خلا نحوی ، تقابل ، بند خلادار ، باقی مانده ، توازن