مکانیزم های حفاظت از اراضی با ارزش شهری با استفاده از رویکرد TDR در راستای توسعه ی پایدار شهر

تحولات شهرنشینی و گسترش شهرها در اغلب جوامع باعث تخریب تدریجی مناطق طبیعی و کشاورزی شده و این مناطق جای خود را به ساخت و سازهای ب یرویه داده است که در نتیجه ضرورت دستیابی به روش های موثر وکاربردی برای حفظ منابع با ارزش طبیعی و نیل در جهت توسعه پایدار، مطرح گردیده است. روش های متفاوتی برای تحقق این امر در ادبیات برنامه ریزی حفاظت، مد نظر قرار گرفته است که یکی از این روشهای مرسوم و جدید روش موسوم به برنامه انتقال حق توسعه TDR) می باشد. این برنامه با هدف حفظ اراضی با ارزش و ذخیره آن برای توسعه آتی شهر، تلاش در جهت تبیین مفهوم حقوق مرتبط بر توسعه و انتقال آن از یک ناحیه به سایر نواحی مستعد که واجد ارز شهای توسعه ی پایدار هستند، دارد. نواحی مورد نظر برای این برنامه عمدتا مناطق متراکم یا نواحی روستایی یا مناطق با ارزشی هستند که درجریان توسعه شهر با هجوم زیاد فعالیت های ساخت وساز قرارگرفته اند. در این روش ضمن توجه به ظرفیت های توسعه ای هر مکان،ارزش های حفاظتی نیز در چارچوب تحقق توسعه پایدار شهری نیز مد نظر قرار می گیرد. هزینه های انجام و اجرای این برنامه توسط توسعه گران تامین می شودکه در قالب های مختلف نظیر ایجاد آژانس های توسعه ویا بازار بورس صورت می پذیرد و بنابراین امکان تحقق برنامه های اجرایی مطرح شده در آن از زمینه تحقق بسیار بالایی برخوردار است

کلیدواژه ها:

حفاظت اراضی ، حق توسعه ، انتقال حق توسعه ، مشارکت ، توسعه پایدار