توانبخشی بیماران مولتیپل اسکلروزیس با کمک نروپروتز: افق های جدید

راه رفتن بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با مشخصات کلیدی شامل برخورد سریع و کنترل نشده پا با زمین در ابتدای فاز استانس، پوش-آف ضعیف در انتهای فاز استانس و جدانشدن انگشتان از زمین در فاز سوئینگ همراه است. استفاده از ارتز مچ پا-پایی فاقد مفصل می تواند به بهبود راکرهای اول و سوم در هنگام راه رفتن کمک کند ولی نمی تواند به تولید نیرو و انجام قدرتمند حرکات کمک کند. استفاده از ارتز مچ پا-پایی مفصل دار نیز با مشکلاتی نظیر افزایش وزن ارتز و بروز اختلاف میان حرکات مفصل مکانیکی و مفصل آناتومیکی همراه است. تحریک الکتریکی عصب در هنگام راه رفتن یک رویکرد موفق در کمک رسانی به راه رفتن افرد با معلولیت های جسمانی مختلف است. گرچه در زمینه مقایسه ی تاثیر تحریک الکتریکی عصب با ارتز مچ پا-پایی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تحقیقات اندکی وجود دارد، اما به نظر می رسد بیماران راه رفتن با آن را به ارتز مچ پا-پایی ترجیح می دهند.

کلیدواژه ها:

نروپرتز ، راه رفتن ، بیماران مولتیپل اسکلروزیس ، ارتز مچ پا-پایی