سیر تحول مفهوم سوژه از قرون وسطی تا دوره ی معاصر در معماری

تحول اصل معماری در اروپا یک امر انکارناپذیر است، سنت معماری غربی بیش از حد با شیوه های کهن ساختمان سازی پیوند یافته بود، معماری غربی میراث دار سبک های تزیینی خاصی بود که برون رفت از آن امکان نداشت، از رنسانس به بعد نیازمندی های تزیینی ساختمان ها را بیش از هر چیز مد نظر قرار می دادند و دیگر زمان آن رسیده بود که معماری جدید فلز و شیشه راکه از زمین سبز شده بود به همراه طرحهای ساخت و ساز صنعتی و سبک تزینی جدید درخویش بپروراند. اینک موقع آن فرا رسیده بود که معماری غربی سنت های گذشته را به طوری جدی فرو بپاشد و طرح های نو در اندازد. امروز و در این قرون اخیر عموما به آن هنر مدرن اطلاق می گردد، و از این رهگذر است که برخی امپرسیونیستها ها را پیشا هنر مدرن اطلاق می گردد، این رهیافت یک کن پدیدارشناسانه است. در این مقاله بحث بر سر تحولاتی است که در سوژه های معماری ایجاد شده است، سوژه همان نیازهای اجتماع پس از رنسانس به معماری است. سوژه ها متاثر از نظام های حاکم بر حکایت معماری، چه از بعد هنری و چه از ابعاد مدرن بودن و زیبایی شناسانه و یا حتی به کارگیری رنگ های مختلف بوده اند. می توانیم به این اندیشه هایدگر استناد کنیم که وقتی در کنار ساختن سکنی گزیدن را قرار می دهیم بین سکنی گزیدن ارتباطی برقرار می شود، معمولا چنین به نظر می آید که ما می سازیم که در آن سکنی گزینیم، یعنی سکنی گزیدن را غایت و هدف ساختن تلقی می کنیم.

کلیدواژه ها:

تحول ، قرون وسطی ، سوژه ، معماری