بررسی تاثیر پروبیوتیک ها بر تحمل شیر و پیشگیری از انتروکولیت نکروزان در نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بنت الهدی بجنورد سال 1398-1397

زمینه: با افزایش بقا نوزادان نارس، انتروکولیت نکروزان به عنوان یک بیماری التهابی حاد سیستم گوارشی در این گروه از نوزادان رخ می دهد. با توجه به نتایج ضد و نقیض مطالعات در زمینه اثر بخشی پروبیوتیک در کاهش انتروکولیت نکروزان و وجود مطالعات اندک در ایران تصمیم گرفتیم این مطالعه را با هدف بررسی تاثیر پروبیوتیک ها بر تحمل شیر و پیشگیری از انتروکولیت نکروزان در نوزادان نارس طراحی و اجرا نموده ایم. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بوده است. جمعیت مورد مطالعه شامل تمام نوزادان نارس بین 30 تا 36 هفته یا بیشتر از 1250 گرم بستری شده در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان بنت الهدی بجنورد بوده است در این مطالعه از کلیه نوزادان نارس بستری در بیمارستان با توجه به لحاظ نمودن معیارهای ورود و خروج، 76 نوزاد به روش بلوکهای تصادفی با کمک برنامه کامپیوتری به دو گروه کنترل 36 نوزاد( 50٪) (دریافت کننده پلاسبو) و مداخله 36 نوزاد( 50.) (دریافت کننده پروبیوتیک BB care) تخصیص پیدا کردند. اطلاعات تشخیص انتروکولیت نکروزان زودرس یا دیررس (بعد از 7 روز از موقع تولد)، انواع انتروکولیت نکروزان (درجه 1، 2 و 3)، مدت زمان بستری در بیمارستان، مدت زمان رسیدن به تغذیه خوراکی، وزن هنگام ترخیص و تحمل شیر بر اساس چک لیست بیمارستانی علامت زده شده استخراج شد. نتایج: در این مطالعه در گروه کنترل (پلاسبو) 5266٪مذکر بودند و در گروه مداخله 47٫4 ٪مذکر بودند که از نظر جنسیت میان دو گروه تقاوت آماری معنی داری وجود نداشت .( 0/ 646=p) توزیع فراوانی نوع زایمان ، استفاده از استروئید و وجود مشکلات بارداری بر اساس گروه مورد مطالعه مورد بررسی قرار گرفت که از نظر آماری میان دو گروه تقاوت آماری معنی داری وجود نداشت .( p> 0/ 05 )

کلیدواژه ها:

پروبیوتیک ، انتروکولیت نکروزان ، تحمل شیر ، نوزاد نارس