آنتی بیوتیک درمانی در نوزادان

مقاومت آنتی بیوتیکی یکی از مهم ترین و جدی ترین تهدیدات سلامت در دنیاست و باعث 30٪ از موارد مرگ و میر ناشی از سپسیس نوزادی در سراسر جهان می شود که اساسا در کشورهای درحال توسعه روی می دهد ولی کشورهای توسعه یافته نیز از این امر مصون نیستند. هنگامی که آنتی بیوتیک های استاندارد موثر نباشند، آنتی بیوتیک های خط دوم و سوم ضرورت می یابند. مدیریت منطقی در تجویز آنتی بیوتیک ها نه تنها باعث بهبود پیش آگهی اختصاصی بیمار می گردد بلکه باعث کاهش مقاومت میکروبی نیز می شود. تجویز منطقی انتی بیوتیک می تواند باعث کاهش هزینه های سیستم بهداشتی و بیمه ای، کاهش دوره بستری بیماران به علت عفونتهای مقاوم و کاهش عوارض جانبی ناشی از آنتی بیوتیک ها گردد. در NICU ها نوزادان به کرات به دلیل پروفیلاکسی علیه عفونت ، درمان Empirical عفونت محتمل و یا درمان هدفمند در عفونت ثابت شده تحت آنتی بیوتیک درمانی قرار می گیرند. در طب نوزادان بیشتر موارد درمان آنتی بیوتیکی به علت عفونت محتمل است تا اینکه برای عفونت ثابت شده باشد. اعتقاد بر این است که هم در گروه نوزادان ترم و هم نوزادان پره ترم از آنتی بیوتیک ها بیش از حد استفاده می شود. در آنالیزهایی که اخیرا با استفاده از داده های چندین مرکز صورت گرفته است مشخص گردیده که مصرف آنتی بیوتیک به صورت کلی هرچند به مقدار کم ولی قابل توجه کاهش یافته است ودر نوزادان پره ترم نیز در غیاب عفونت ثابت شده مصرف گسترده آنتی بیوتیک روبه کاهش است.