پارامترهای مورد توجه در معماری مدارس ابتدایی در جهت ارتقاء کیفیت آموزش دانش آموزان 7 تا 12 سال

ویژگی ها و کیفیت های عناصر تشکیل دهنده محیط های یادگیری در شکل گیری رفتار های مختلف موثر هستند. آموزش و به تبع آن محیط های آموزشی مختص کودکان، بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت این قشر به عهده دارند. لازمه اصلاح کالبد آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است؛ فضاهایی که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی آنان است که تحقق این امر از طریق طراحی جزئیات فضاها با توجه به الگوهای رفتاری دانش آموزان امکان پذیر می گردد. هدف از این پژوهش پاسخ به این مساله است که چه تغییراتی باید در به کارگیری حجم ساختمان مدرسه بدهیم که ضمن برآورده کردن نیازهای دانش آموز، بتواند با او ارتباط موثر برقرار کند. در این مقاله به مباحثی همچون شاخصه های طراحی محیط آموزشی، عناصر شکل دهنده فضاهای آموزشی از قبیل آکوستیک، روشنایی، راهروها و غیره و همچنین به بررسی نمونه های مدارس موفق ایران و جهان پرداخته شده است. همچنین در روند مقاله، نقاط ضعف مدارس کشور مطرح می گردد. شیوه گردآوری داده ها از طریق اسناد و منابع کتابخانه ای و همچنین سایتهای معتبر درباره دیدگاه نوین طراحی محیط های آموزشی بالاخص مقطع ابتدایی مختص دانش آموزان 7 تا 12 سال که از اهمیت ویژه ای در آموزش برخوردارند است.

کلیدواژه ها:

مدارس ابتدایی ، شاخصهای طراحی مدارس ، معماری مدارس