مطالعه و بررسی آیتم های موثر بر اعتماد سازمانی و تاثیر متقابل آن بر ارتقاء سرمایه اجتماعی و بهبود نظام مدیریتی

امروزه در کنار سرمایه انسانی و اقتصادی ، سرمایه دیگری به نام سرمایه اجتماعی (social capital) نیز مورد توجه قرار گرفته ایت. در غیاب سرمایه اجتماعی، سایر سرمایه ها اثربخشی خود را از دست می دهند و بدون سرمایه اجتماعی، پیمودن راه های توسعه و تکامل فرهنگی و اقتصادی ناهموار و دشوار می شوند. این مفهوم به پیوندها، ارتباطات میان اعضای یک شبکه به عنوان منبع باارزش ا شاره دارد که با خلق هنجارها و اعتماد متقابل موجب تحقق اهداف اعضا می شود. سرمایه اجتماعی که صیغه ای جامعه شناسانه دارد، بستر مناسبی برای بهره وری سرمایه انسانی و فیزیکی و راهی برای نیل به موفقیت قلمداد می شود. مدیران وکسانی که بتوانند در سازمان، سرمایه اجتماعی ایجاد کنند، راه کامیابی شغلی و سازمانی خود را هموار می سازند. از سوی دیگر، سرمایه اجتماعی به زندگی فرد، معنی و مفهوم می بخشد و زندگی را ساده تر و لذت بخش تر می سازد.امروزه سرمایه اجتماعی، نقشی بسیار مهمتر از سرمایه فیزیکی و انسانی در سازمانها و جوامع ایفا می کند و شبکه های روابط جمعی و گروهی، انسجام بخش میان انسانها، سازمانها و انسانها و سازمانها با سازمانها می باشد. در غیاب سرمایه اجتماعی، سایر سرمایه ها اثربخشی خود را از دست می دهند و بدون سرمایه اجتماعی، پیمودن راه های توسعه و تکامل فرهنگی و اقتصادی، ناهموار و دشوار می شوند.در دیدگاه های سنتی مدیریت توسعه سرمایه های اقتصادی، فیزیکی و نیروی انسانی مهمترین نقش را ایفا می کردند اما در ع صر حا ضر برای تو سعه بی شتر از آنچه به سرمایه اقت صادی، فیزیکی و ان سانی نیازمند با شیم به سرمایه اجتماعی نیازمندیم، زیرا بدون این سرمایه ا ستفاده از دیگر سرمایه ها به طور بهینه انجام نخواهد شد. از این رو مو ضوع سرمایه اجتماعی به عنوان یک اصل محوری برای دستیابی به توسعه محسوب میشود.سرمایه اجتماعی به طور وسیعی به عنوان یک دارایی مهم برای حفظ و نگهداری سلامت جامعه، توانمندی سازمان و طراوت جامعه مدنی پذیرفته شده است.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، سرمایه اجتماعی ، توانمندسازی سازمان ، روابط جمعی