بررسی و مقایسه معانی ماهیت در نگرش ملاصدرا و عارفان

هدف اصلی پژوهش پیش رو بررسی معانی و مفهوم ماهیت در نگرش ملاصدرا و مقایسه آن با نگرش عارفان است. به یقین در بین مسایل فلسفی، کمتر مسالهای میتوان یافت که اهمیت آن به اندازه شناخت ماهیت و وجود باشد. شایان توجه است که با توسعه مسائل جدید کلامی و فلسفی، نه تنها از اعتبار و اهمیت این دو مفهوم اساسی کاسته نشده است، بلکه همسان با فلسفه کلاسیک در فلسفه مدرن، وجود و ماهیت جزو بنیادی ترین مفاهیم اساسی به شمار می آیند، به گونه ای که حل فهم بسیاری از مسایل فلسفی و معرفت شناسی در گرو شناخت دقیق این دو واژه اساسی است. از این رو پژوهش حاضر کوشیده است به طور خاص به بررسی ماهیت در نگرش ملاصدرا پرداخته و آن را با ماهیتی که عارفان از آن سخن می گویند مقایسه کرده و از آنجایی که واژه ماهیت بسیار کم کاربرد در بین عارفان بوده و نزدیک ترین واژه به ماهیت در بین عارفان اعیان ثابته است در این پژوهش سعی داریم که به این سوال اساسی پاسخ دهیم که آیا ماهیتی که ملاصدرا درباره آن میگوید ما شمت رایحه الوجود همان اعیان ثابته در نگرش عارفان هست یا اینکه نوعی خلط بین مصداق و مفهوم صورت گرفته است و این تفاوت بیش از آنکه محتوایی باشد، جدال هایی گفتاری است