تجربه برنامه ریزی شهری(نمونه موردی: شهر الکساندریا،ایالت ویرجینیا )

در آغاز قرن بیستم، برنامه ریزی شهری در شهرهای آمریکایی بر پایه نظام سرمایه داری قوی و منطقه وسیعی از زمین های موجود تاسیس شد. پس از یک دوره طولانی برنامه ریزی، که برای استفاده از اتومبیل مناسب بود، امروزه کمبود ها در ساختار شهری و حوزه اجتماعی بسیار واضح است. برنامه ریزی مدرن تلاش می کند تا رهنمودهای طراحی شهری را در این زمینه تجویز کند و در نتیجه، تداوم و پایداری منظره شهر را ایجاد نماید و بر ویژگی های عابر پیاده ، به ویژه در مناطق مرکزی شهر تاکید دارد.[4] بسیاری از شهرهای آمریکا دستورالعملهای طراحی تجویز شده را دارند و مساله طراحی ساختار فیزیکی و محیط شهری به طور کلی قابل بحث است حتی با وجود اینکه دستورالعملهای طراحی تنها راهحل مناسبی نیستند، چرا که دلالت بر ایجاد خطر مناطق یکنواخت و جلوگیری از بیان هنری دارند، آمریکایی ها عقیده سریعی دارند که نظم بسیار زیاد بهتر از هیچ نظمی است. به همین دلیل دستورالعملهای طراحی شهری در بسیاری از شهرها شامل اقداماتی هستند که نه تنها حجم ساختمان را تعریف میکنند بلکه مواد ساختمانی، سازمان عناصر در نمای خارجی، خلق و خوی و طراحی پارکینگ، حتی طراحی سقف را نیز تعریف میکنند و این دستورالعملهای طراحی شهری سوال بسیاری از برنامه ریزان و معماران هستند. برنامه ریزی شهر در ایالات متحده آمریکا شامل مقررات محلی است که برای نیازهای شهرهای مختلف مناسب است از طرفی این برنامه در تلاش برای مشارکتی بودن در برنامه ریزی شهری پایدار همچنان کامل تر از قبل می شوند . به ویژه اهمیت اهداف مقررات مربوط به برنامه ریزی شهر در طراحی فیزیکی شهر و برنامه های طرح های جامع و فرا دست آن که هدف تحقیق این مقاله است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری پایدار ، ساختار شهری ، حوزه اجتماعی ، برنامه ریزی مشارکتی ، طراحی فیزیکی شهر