بررسی چاووشی خوانی جلالی و رضوی (ع) در استان گیلان

چاووشی یکی از انواع ادبیات شفاهی محسوب می شود. مجموعه اشعار چاووشی، در مراسم بدرقه و استقبال زوار مشهدالرضا، حجاج و عتبات عالیات خوانده می شد. در گذشته های دور چاووشی خون جزوی از کارون اعزامی به شمار می رفت؛ وی اشعاری را قرائت می کرد، این اشعار که شامل مدح و منقبت پیامبر اسلام (ص) و خاندان ایشان بود، به دلیل وجه معنوی مستتر در آن جزو مواریث فرهنگی ایرانیان به شمار می رود. با صنعتی شدن جوامع این رسم در شرف نابودی است در حالی که با تحلیل متنی اشعار حماسی در چاووشی ها معلوم می شود. این اشعار بر جنبه های واقعی سفر وهدف زوار اشاره دارد. در این پژوهش به شیوه ای میدانی و کتابخانه ای به بررسی چاووشی خوانی در استان گیلان پرداخته شده است. هدف از این پژوهش به شیوه ای میدانی کتابخانه ای به بررسی چاووشی خوانی در استان گیلان پرداخته شده است. هدف از این پژوهش نشان دادن وجوه ارادات مردم گیلان به خاندان اهل بیت و بررسی محتوای چاووشی خوانی است.

کلیدواژه ها:

چاووشی ، سفر زیارتی ، مدح ، اهل بیت