ارائه الگویی جهت کاهش زمان در قراردادهای پیمانکاری با رویکرد طراحی، تامین و ساخت

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 383

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CAUM01_2192

تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

اولینبار در سال 1978 پیشنهاد شد که ریسک، احتمال و پیامدهای رخداد ادعاهای مختلف در طول یک پروژه در نظر گرفته شده و محاسبه شود. رویکرد عمده این تحلیل ،شناسایی و بررسی دعاوی بالقوهای است که در بازخوانی عبارات و بندهای قرارداد به دست می آید . این رویکرد در سال 1990 زمینه ساز طراحی فرم های جدیدی برای قرارداد و نیز مقدمه ای بر مهندسی جدید قراردادها در سال 1993 شد. در آخرین بررسی که در سال بر روی داوری ها انجام گرفت، آشکار شد که مستندسازی درست فعالیتهای پروژه، نقش به سزایی در حل منازعات دارد . از سوی دیگر، موسسه صنعت ساختمان و نصب که حامی تحقیقاتی از این دست در ایالات متحده آمریکا است، در سال 1995 گزارش داد که در پیدایش منازعات، نقش مدیریت ارشد در زمان انعقاد و امضای قرارداد، بسیار مهم تر از سایر مشخصه های پروژه است. یکی از چالش برانگیزترین موضوعاتی که در راستای اجرای هر قراردادی احتمال تاسیس آن وجود دارد؛ اثبات وقوع نقض تعهد توسط یکی از طرفین قرارداد و تعیین آثار آن می باشد. که به تبع آن و در جهت خروج از وضعیت ضرر، زیاندیده نسبت به کشف دلایل مستند و مستدل اقدام می نماید. در این میان قراردادهای ساخت که مابین کارفرمایان و پیمانکاران آنها منعقد می شوند، نه تنها از این قاعده مستثنی نبوده، بلکه با توجه به ماهی ت کارهای پیمانکاری و تعدد تعهدات، از پیچیدگی های بیشتری نیز برخوردار می باشند. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ارائه الگویی جهت کاهش زمان در قراردادهای پیمانکاری با رویکرد طراحی، تامین و ساخت با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد به منظور دستیابی به یک روش سیستمی و مناسب جهت حل اختلافات در زمانی قرادادی بایستی در درجه اول رویکردی را اتخاذ نمود که تا حد ممکن از بروز اختلافات پیشگیری به عمل آید و در درجه بعد مکانیسمی طراحی گردد که هرگونه ادعا و اختلاف از سوی طرفین قرارداد در حداقل زمان ممکن قابل رسیدگی و حل و فصل باشد. به طور حتم پیشگیری از بروز اختلاف بسیار ساده تر و کم خرج تر از حل اختلاف به وجود آمده است.

نویسندگان

حمیدرضا مومنی عراقی

کارشناسی ارشد عمران گرایش مهندسی و مدیریت ساخت دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیکی